DA WAST !!!

Alles is een beetje bezonken. Ik ben nog steeds een beetje aangedaan door onze snert prestatie van gisteren maar de zelfmoordneigingen zijn toch al verdwenen. Ook de ambitie om mijn postzegelverzameling nieuw leven in te blazen is weggeëbt.

Het WK was vermoeiend. Middagdutjes zullen nog enkele dagen een vaste plaats op eisen in ons dagschema (zaaaalig). Het moeilijkste aspect van topsport moet nu nog gebeuren. Evalueren, alles op een rijtje zetten, en vooral hetgeen waar wij zo goed in zijn: eens goed met elkaar babbelen en kijken hoe het in de toekomst verder moet met de ObrenoBrothers.

Een klein jaar geleden hadden we in Portugal op het EK de B-finale gewonnen. Daarmee kregen we de kans van BLOSO om ons voltijds met het roeien bezig te houden. Onze doelstelling zou Olympische kwalificatie worden (top 11 op het WK om te beginnen). Eerlijk gezegd een zeer ambiteuse doelstelling om in één jaar door te stoten tot de wereldtop in één van de zwaarst bezette nummers in het roeien. Maar als we err niet in geloofden waren we er niet aan begonnen denk ik. Na de Wereldbekerwedstrijden in Munchen en Luzern was duidelijk geworden dat we ten opzichte van het EK toch wel vooruitgang hadden geboekt maar dat we net aan het staartje van de "top" bengelden. Op de wereldbekers waren nog niet alle landen aanwezig die hier op het WK  waren. Een top 11 plaats versieren hier op het WK zou haalbaar geweest zijn mits een (serieuze) portie geluk. Maar in topsport is het handig als je niet op geluk moet rekenen.

Gedurende het jaar toonden we nu en dan dat als we goed roeien snel kunnen varen en veel ploegen de baas kunnen. Jammer genoeg bleek ook dat we bij tijd en stond diezelfde ploegen voor ons moesten laten. Ik denk wel dat we ten opzicht van vorig jaar dichter bij de top zijn gekomen (en maar best ook). Maar we moeten wel beseffen dat we het hier in Bled hebben moeten opnemen tegen roeiers die al deelnamen (en medailles verzamelden) aan de Olympische Spelen toen wij nog als jonge naive enthousiastelingen zo snel mogelijk een slalom en 1000 meter wedstrijden aan het afwerken waren.

Ik wil maar zeggen: Rome is niet in één dag gebouwd en aan de Sagrada Familia zijn ze ook nog altijd bezig.

Ik denk dat de aard van het beestje in mij nu even rust nodig heeft maar als alles goed verteerd is wel weer bereid zal zijn om er nog eens vol tegenaan te gaan en ons alsnog te proberen kwalificeren voor de Spelen via het kwalificatie tornooi eind Mei 2012 (net zoals alle andere Belgen die nog naar de Spelen zouden willen).

Heel mijn "roeicarriere" is het al altijd juist op het nippertje geweest (waarom zou het dan nu niet lukken??).
2005: 2 weken voor de jeugdcup te horen krijgen dat we mee mochten gaan (2 keer zilver)
2007: begin juni na een ergometer test was ik zeker van mijn plaatsje in de vierkoppel voor het WK-23
2008: Met enkele hondersten verschil wisten we ( Karel, Ruben, Arne en ik) ons te plaatsen voor de A finale in 4- op het WK-23
2009: Na een jaar in skiff te zitten mocht ik een viertal weken voor het WK plaats nemen in de lichte 4- voor het WK senioren.
2010: Ambities om internationaal te roeien opgeborgen (in Maart), daarna Belgisch kampioen geworden opnieuw in een vierkoppelproject gestapt die vier weken voor het EK opgeblazen werd om dan nog snel met Hannes over te stappen in de dubbel en de B-finale te winnen op het EK.
2011: ????
2012: ????

Onze eigen prestaties hebben we natuurlijk eerst en vooral aan onszelf te danken/ te wijten. Maar we mogen ook niet vergeten dat er sinds het EK vorig jaar rondom ons heel wat dingen gebeurt en veranderd zijn waar wij weinig aan konden (misschien wel wilden) doen die ongetwijfeld een positief/negatief invloed gehad hebben op onze prestaties (al is dat natuurlijk moeilijk te bewijzen).  Allemaal zeer delicate en gevoelige onderwerpen die voorlopig beter in de interne keuken blijven.

Bij deze zit de (voorlopig) laatste blog er zo goed als op. De komende week zullen wij dus bepalen of we het nog zien zitten om als duo verder te gaan. Wat de beslissing ook is het zal hier te lezen zijn.

Dan wil ik nog even de emotionele toer op gaan met de bedankingen.

Ma, Pa en Bram merci om ons een heel jaar te verdragen, als klaagmuur te dienen en ons altijd goed te soigneren toen we thuis waren.

Alle trainers (en dat zijn er heel wat geweest de afgelopen 12 maand) die dit jaar hun best hebben gedaan om ons iets bij te brengen en alle mensen van de Vlaamse Roeiliga die hun best doen om het (belgisch)roeien niet om zeep te helpen.

BLOSO om iedere maand onze rekening te spekken.

Uiteraard moet ik jullie ook bedanken. Meer dan 30 000 keer hebben jullie de moeite gedaan om onze blog een bezoekje te brengen. We hebben thuis een schoendoos vol kaartjes en kleine attenties liggen die ons dit jaar zijn toegestuurd toen we op stage zaten. Je kunt niet weten hoeveel plezier het doet om een kaartje te krijgen (ik denk dat er velen jaloers geweest zijn op ons). Speciale vermelding toch voor de familie Daenekindt die een fortuin spendeerde aan postzegels,kaartjes en talloze andere dingen die in een envelop pasten. Alsook voor de familie Bruggraeve die met hun eindeloze creativiteit ware kunstwerkjes in een envelop afleverden. Het kan natuurlijk niet allemaal van één kant komen dus hebben wij mat veel plezier onze marcellekes en t-shirt uitgedeeld aan de verdiende winnaars van de wedstrijden.


Als laatste moet ik uiteraard ook mijn BROER Hannes bedanken. Ik had niet verwacht dat we het zouden overleven zonder elkaar een gebroken neus cadeau te doen. Het was niet altijd even aangenaam en makkelijk om in elkaars buurt te zijn maar ik denk dat we het er nog goed vanaf gebracht hebben. Familiedramas hebben we voorlopig dus nog kunnen vermijden.
Maar alles bij elkaar was dit toch wel een jaar waar ik als jonge naive enthousiasteling (diezelfde van de slalom en de 1000 meter wedstrijden) roeier van gedroomd heb. Ik zal ooit kunnen zeggen dat mijn beroep ROEIER was. Hoeveel kunnen er dat zeggen?? En dan nog samen met mijn eigen broer in de boot zitten maakt het toch wel heel speciaal.
BEDANKT HANNES !!!!

Hopelijk hebben jullie iets gehad aan mijn dagelijkse bijdrage in een poging om de wereld iets bij te brengen. Ik heb mij kostelijk geamuseerd met het schrijven van DT-fouten en andere grammaticale en spellingsfouten. Sommigen waren doelbewust anderen waren minder bewust.

Voila mijn ei voor vandaag is gelegd. Ik kan op congé en al die wil die mag mee (alhoewel).

Voor de laatste keer mag het afscheid ietske meer zijn vandaag.

CIAO !!