Om alle miserie van afgelopen jaar (en ook de mooie momenten natuurlijk) eens goed door te spoelen en bij wijze van dank betuiging voor de steun en de duizenden kaartjes die we afgelopen jaar kregen geef ik jullie allemaal de kans om gratis en voor niks goud gele pretpalen(Pintjes) te komen drinken in de btr (op mijn kosten en jullie gezondheid)
De btr-intimie wisten al dat dit evenement zal plaatsvinden na de OBIC op 19 november ( rond 20u zal dat zijn denk ik).
Voel u dus vooral niet gegeneerd om langs te komen. Met lege of met volle handen iedereen is welkom.
Om de avond nog wat op te vrolijken kan er zelfs nog een tombola vanaf. Aangezien er hier nog wat restjes exclusief Obrenobrothers textiel (2 t-shirts en 1 marcelleke) boven water zijn gekomen kunnen we die dan ook nog uitdelen.
Voila nu is het echt echt gedaan met de obrenobrothers!!
cioa
vrijdag 30 september 2011
woensdag 28 september 2011
IN BRUSSEL OP DE KOFFIE !!!!
Gisteren was het tijd om nog eens op de koffie te gaan bij onze werkgever (BLOSO).
Er was veel volk aanwezig in de arena (het kantoor). Zowel bekende gezichten (topsportcoordinator William, BLOSO medewerker Wim Meiresonne en de BLOSO carriere begeleidster) als minder bekende gezichten (BLOSO voorzitter Paul Rowe en BOIC man Gert Van Looy).
Het was tijd om eens een evaluatie te maken van het afgelopen jaar. Zijn de doelstellingen die we in het begin van het jaar voorop gesteld hadden behaald? Waar zijn er dingen fout gelopen, en zijn er oplossingen voor al die problemen?
Op de vraag of we onze doelstellingen gehaald hebben die we voorop gesteld hadden is het antwoord klaar en duidelijk NEEN.
Had er meer in gezeten? Als we hadden doorgewerkt zoals in 2009 en 2010 zou ik zeker meer het gevoel gehad hebben dat ik er alles uitgehaald heb wat erin zat. Of het eindresultaat beter zou zijn dat weet ik niet (en zal ik ook nooit weten)
Het zal toch pieken als ik volgend jaar in augustus twee boten zie deelnemen aan de spelen waarvan ik denk dat we er zeker mee hadden concurreren voor die laatste tickets.
Verklaringen voor het falen kunnen gevonden worde ten eerst bij onszelf en ten tweede bij de entourage.
Ten eerst ben ik de eerste om toe te geven dat ikzelf niet sterk genoeg ben en nooit sterk genoeg zal zijn om aansluiting te vinden bij te absolute wereldtop in het roeien. Met mijn ergometerscores kom ik waarschijnlijk in geen enkel ander land in de nationale ploeg. Gelukkig kan ik op het water de schade min of meer beperken. Moeder natuur had geen krachtpatser in gedachten toen ik in elkaar geknutseld werd. Gelukkig heb/had ik een ander competitief voordeel. Mijn mindere ergometerscores kan/kon ik compenseren met mijn gewicht die ik zonder problemen op 67,5 kg kon houden (Ik denk niet dat er veel van mijn soort rondliepen op het WK) en dus in de boot kan stappen met een "dikkertje" van 72,5 kg.
Heb ik dan een jaar boven mijn stand geleefd? Misschien wel !! Maar ik kan u wel vertellen dat ik er alles aan gedaan heb om mijn individueel niveau omhoog te brengen. Om 6u gaan lopen in de sneeuw, in de vrieskou (en in de zon ook natuurlijk) kilometers roeien in mijn skiff, elk pilletje die we verondersteld werden om te nemen genomen, zoveel mogelijk rusten ten koste van het sociaal leven en er bovenal in blijven geloven dat het wel goed zou komen.
Het celibataire leven kan ik vanaf heden aan anderen overlaten.
Ten tweede zijn we(ik) soms te radicaal geweest in onze drang naar verandering. Het kind met het badwater weggieten is meestal niet de beste oplossing. Jammer genoeg beseft een mens dat maar als het te laat is.
Naast onze (mijn) eigen fouten speelt er natuurlijk ook nog een andere factor een rol in het eindresultaat. De begeleiding/entourage. Dit jaar wist iemand mij te zeggen dat je niet kwaad kunt/mag zijn op mensen die hun best doen maar de capaciteiten niet hebben om iets te doen.
Wel ik kan je zeggen dat veel mensen heel hard hun best doen maar... Kwaad kan en mag ik dus niet zijn.
Toch zijn er dit jaar dingen gebeurt en mij ter ore gekomen waarvan ik dacht :" hoe is dit in godsnaam mogelijk".
In het gesprek van gisteren werd mij ook gevraagd of ik een oplossing had om de problemen binnen het belgisch roeien op te lossen. Mijn antwoord: iedereen buitenstampen!! Tabula rasa. Natuurlijk makkelijk gezegd maar er zijn geen alternatieven en dus blijft alles draaien zoals het is : vierkant!! Ook ik kan niet meteen een kant en klare oplossing geven voor de malaise.
Veel top(contract)roeiers zullen er niet meer overschieten volgend jaar! Bij de roeiers is de tabula rasa strategie ondertussen wel van toepassing. Die mannen van BLOSO hebben ook economie gestudeerd en weten ook dat je moet investeren in dingen die in de toekomst iets zullen opbrengen. In Belgie wordt er ieder jaar met nieuwe ambitieuze plannen op de proppen gekomen en na 1 jaar wordt alles alweer begraven omdat het op niks trok of omdat de roeiers er geen zin meer in hebben. Het geld van BLOSO wordt dus ieder jaar gewoon weggesmeten. Dus ik kan het wel begrijpen dat ze de geldkraan dichtdraaien. Iedereen staat weer mooi met zijn voeten op de grond (of op de arbeidsmarkt).
Mischien is dit ook het moment om op andere niveaus eens goed te gaan nadenken en beseffen dat het huilen is met de pet op. Als er niet snel een strak beleid komt waar iedereen ééndrachtig aan hetzelfde zeel trekt dan belooft de toekomst van het belgisch roeien er niet bepaald rooskleurig uit te zien.
Hopelijk kan Tim Maeyens in 2012 nog een keer de meubels redden.
Ik ben waarschijnlijk niet de eerste die hierover klaagt en zal waarschijnlijk ook niet de laatste zijn. De laatste jaren is er niet echt veel veranderd dus ik heb er weinig hoop op dat er ook in de toekomst grote wijzigingen zullen plaatsvinden!!
Bij deze zijn we stillaan echt aan het einde van de blog gekomen.
Morgen of overmorgen geef ik jullie allemaal nog een tip om alle miserie te vergeten en in schoonheid af te ronden.
cioa
Er was veel volk aanwezig in de arena (het kantoor). Zowel bekende gezichten (topsportcoordinator William, BLOSO medewerker Wim Meiresonne en de BLOSO carriere begeleidster) als minder bekende gezichten (BLOSO voorzitter Paul Rowe en BOIC man Gert Van Looy).
Het was tijd om eens een evaluatie te maken van het afgelopen jaar. Zijn de doelstellingen die we in het begin van het jaar voorop gesteld hadden behaald? Waar zijn er dingen fout gelopen, en zijn er oplossingen voor al die problemen?
Op de vraag of we onze doelstellingen gehaald hebben die we voorop gesteld hadden is het antwoord klaar en duidelijk NEEN.
Had er meer in gezeten? Als we hadden doorgewerkt zoals in 2009 en 2010 zou ik zeker meer het gevoel gehad hebben dat ik er alles uitgehaald heb wat erin zat. Of het eindresultaat beter zou zijn dat weet ik niet (en zal ik ook nooit weten)
Het zal toch pieken als ik volgend jaar in augustus twee boten zie deelnemen aan de spelen waarvan ik denk dat we er zeker mee hadden concurreren voor die laatste tickets.
Verklaringen voor het falen kunnen gevonden worde ten eerst bij onszelf en ten tweede bij de entourage.
Ten eerst ben ik de eerste om toe te geven dat ikzelf niet sterk genoeg ben en nooit sterk genoeg zal zijn om aansluiting te vinden bij te absolute wereldtop in het roeien. Met mijn ergometerscores kom ik waarschijnlijk in geen enkel ander land in de nationale ploeg. Gelukkig kan ik op het water de schade min of meer beperken. Moeder natuur had geen krachtpatser in gedachten toen ik in elkaar geknutseld werd. Gelukkig heb/had ik een ander competitief voordeel. Mijn mindere ergometerscores kan/kon ik compenseren met mijn gewicht die ik zonder problemen op 67,5 kg kon houden (Ik denk niet dat er veel van mijn soort rondliepen op het WK) en dus in de boot kan stappen met een "dikkertje" van 72,5 kg.
Heb ik dan een jaar boven mijn stand geleefd? Misschien wel !! Maar ik kan u wel vertellen dat ik er alles aan gedaan heb om mijn individueel niveau omhoog te brengen. Om 6u gaan lopen in de sneeuw, in de vrieskou (en in de zon ook natuurlijk) kilometers roeien in mijn skiff, elk pilletje die we verondersteld werden om te nemen genomen, zoveel mogelijk rusten ten koste van het sociaal leven en er bovenal in blijven geloven dat het wel goed zou komen.
Het celibataire leven kan ik vanaf heden aan anderen overlaten.
Ten tweede zijn we(ik) soms te radicaal geweest in onze drang naar verandering. Het kind met het badwater weggieten is meestal niet de beste oplossing. Jammer genoeg beseft een mens dat maar als het te laat is.
Naast onze (mijn) eigen fouten speelt er natuurlijk ook nog een andere factor een rol in het eindresultaat. De begeleiding/entourage. Dit jaar wist iemand mij te zeggen dat je niet kwaad kunt/mag zijn op mensen die hun best doen maar de capaciteiten niet hebben om iets te doen.
Wel ik kan je zeggen dat veel mensen heel hard hun best doen maar... Kwaad kan en mag ik dus niet zijn.
Toch zijn er dit jaar dingen gebeurt en mij ter ore gekomen waarvan ik dacht :" hoe is dit in godsnaam mogelijk".
In het gesprek van gisteren werd mij ook gevraagd of ik een oplossing had om de problemen binnen het belgisch roeien op te lossen. Mijn antwoord: iedereen buitenstampen!! Tabula rasa. Natuurlijk makkelijk gezegd maar er zijn geen alternatieven en dus blijft alles draaien zoals het is : vierkant!! Ook ik kan niet meteen een kant en klare oplossing geven voor de malaise.
Veel top(contract)roeiers zullen er niet meer overschieten volgend jaar! Bij de roeiers is de tabula rasa strategie ondertussen wel van toepassing. Die mannen van BLOSO hebben ook economie gestudeerd en weten ook dat je moet investeren in dingen die in de toekomst iets zullen opbrengen. In Belgie wordt er ieder jaar met nieuwe ambitieuze plannen op de proppen gekomen en na 1 jaar wordt alles alweer begraven omdat het op niks trok of omdat de roeiers er geen zin meer in hebben. Het geld van BLOSO wordt dus ieder jaar gewoon weggesmeten. Dus ik kan het wel begrijpen dat ze de geldkraan dichtdraaien. Iedereen staat weer mooi met zijn voeten op de grond (of op de arbeidsmarkt).
Mischien is dit ook het moment om op andere niveaus eens goed te gaan nadenken en beseffen dat het huilen is met de pet op. Als er niet snel een strak beleid komt waar iedereen ééndrachtig aan hetzelfde zeel trekt dan belooft de toekomst van het belgisch roeien er niet bepaald rooskleurig uit te zien.
Hopelijk kan Tim Maeyens in 2012 nog een keer de meubels redden.
Ik ben waarschijnlijk niet de eerste die hierover klaagt en zal waarschijnlijk ook niet de laatste zijn. De laatste jaren is er niet echt veel veranderd dus ik heb er weinig hoop op dat er ook in de toekomst grote wijzigingen zullen plaatsvinden!!
Bij deze zijn we stillaan echt aan het einde van de blog gekomen.
Morgen of overmorgen geef ik jullie allemaal nog een tip om alle miserie te vergeten en in schoonheid af te ronden.
cioa
zondag 18 september 2011
EVEN ANTICIPEREN !!!
Om alle potentiële onwaarheden, roddels en geruchten voor te zijn is het misschien niet slecht om nu al klare wijn te schenken. De Gordiaanse knoop was al een tijdje geleden door gehakt (om precies te zijn op 6 September).
Het avontuur van de ObrenoBrothes is afgelopen.
Tafereeltjes zoals hierboven zullen dus niet meer te zien zijn.
Tijdens ons "uitgebreid gesprek" een tiental dagen geleden werd al snel duidelijk dat de neuzen niet meer in dezelfde richting stonden. Als niet alle neuzen meer gericht zijn op het behalen van een Olympisch ticket in de dubbel licht is het zinloos nog verder te doen.
Voor mij is dit (normaal gezien, als er geen Copernicaanse omwenteling plaats vindt) dan het definitieve einde van mijn roeicarrière. De eerst komende dagen, weken, maanden (en jaren?) moet je mij dan ook niet in een roeiboot verwachten. Als ik nu nog in een roeiboot stap kan het alleen maar slechter gaan dan het ooit geweest is. Dus voor een "gezellig potje recreatief roeien/knoeien" bedank ik vriendelijk (voor het moment toch).
Hannes gaat normaal gezien wel blijven roeien maar het zal normaal gezien niet meer bij de lichtgewichten zijn maar bij de zwaargewichten (-23?).
Het zal dus bij 1 jaar profroeier blijven.
Een jaar met veel mooie momenten en enkele minder leuke momenten.
Mijn topmomenten dit jaar waren: de finale in Essen op Zondag, het Belgisch Kampioenschap en de kwartfinale in Luzern.
Het zwaarste moment dit jaar was toen ik op de enter knop moest drukken om het besluit van ons "uitgebreid gesprek van een tiental dagen geleden" door te sturen naar topsportcoördinator William. Op dat moment besefte ik dat het definitief over was met de tot nu toe mooiste periode van mijn leven. De tranen stonden in mijn ogen en het typen van de drietal regels duurde even lang als alle vertragingen van de NMBS treinen van het afgelopen jaar samen.
De tranen hebben ondertussen alweer plaats gemaakt voor een lach.
Bij deze hoop ik het roddelcircuit wat voor te zijn!
Op de vragen: of Thijs een jaar boven zijn stand geleefd heeft? en of er misschien meer had ingezeten mits...? zal later een uitgebreid antwoord volgen (hoop ik).
cioa
Het avontuur van de ObrenoBrothes is afgelopen.
Tafereeltjes zoals hierboven zullen dus niet meer te zien zijn.
Tijdens ons "uitgebreid gesprek" een tiental dagen geleden werd al snel duidelijk dat de neuzen niet meer in dezelfde richting stonden. Als niet alle neuzen meer gericht zijn op het behalen van een Olympisch ticket in de dubbel licht is het zinloos nog verder te doen.
Voor mij is dit (normaal gezien, als er geen Copernicaanse omwenteling plaats vindt) dan het definitieve einde van mijn roeicarrière. De eerst komende dagen, weken, maanden (en jaren?) moet je mij dan ook niet in een roeiboot verwachten. Als ik nu nog in een roeiboot stap kan het alleen maar slechter gaan dan het ooit geweest is. Dus voor een "gezellig potje recreatief roeien/knoeien" bedank ik vriendelijk (voor het moment toch).
Hannes gaat normaal gezien wel blijven roeien maar het zal normaal gezien niet meer bij de lichtgewichten zijn maar bij de zwaargewichten (-23?).
Het zal dus bij 1 jaar profroeier blijven.
Een jaar met veel mooie momenten en enkele minder leuke momenten.
Mijn topmomenten dit jaar waren: de finale in Essen op Zondag, het Belgisch Kampioenschap en de kwartfinale in Luzern.
Het zwaarste moment dit jaar was toen ik op de enter knop moest drukken om het besluit van ons "uitgebreid gesprek van een tiental dagen geleden" door te sturen naar topsportcoördinator William. Op dat moment besefte ik dat het definitief over was met de tot nu toe mooiste periode van mijn leven. De tranen stonden in mijn ogen en het typen van de drietal regels duurde even lang als alle vertragingen van de NMBS treinen van het afgelopen jaar samen.
De tranen hebben ondertussen alweer plaats gemaakt voor een lach.
Bij deze hoop ik het roddelcircuit wat voor te zijn!
Op de vragen: of Thijs een jaar boven zijn stand geleefd heeft? en of er misschien meer had ingezeten mits...? zal later een uitgebreid antwoord volgen (hoop ik).
cioa
woensdag 7 september 2011
WAT BRENGT DE TOEKOMST ????
De teerling is geworpen.
We hebben in onderling overleg (zoals dat zo mooi heet) een beslissing genomen over de toekomst van de Obrenobrothers.
Veel kan (en mag) ik er nog niet over zeggen dus om alle miserie te vermijden doe ik dat dan ook nog maar niet. Het leven zit vol verassingen dus je weet maar nooit dat er plotse wendingen komen.
Hoe dan ook of we nu doorgaan of niet vanaf 1 oktober beloof ik jullie weer een dagelijkse blog.
Ik heb een telefoontje gehad van tele-onthaal om te vragen of ik toch alsjeblieft niet wou doordoen met het dagelijks leveren van wat lectuur. Er belden heel wat eenzame zielen en minder eenzame zielen met suicidale neigingen omdat ze hun houvast verloren waren. Toen daar nog eens de oproep van Geert en Ruben bijkwamen kon ik dan ook niet anders dan deze drastische beslissing te nemen.
Anoniem zei
Jammer van de uitslag, toch knap van Hannes en Thijs: wie kan zeggen dat hij/zij bij een wereldtop aanleunt?
Maar ik zal zeker en vast mijn dagelijks ijkpunt, mijn hou vast, mijn rustpunt, mijn zenmoment, mijn blik op de wereld en de mensen missen: de dagelijkse blog.
Psycholoog, sportdokter, diëtist, columnschrijver, write up comedian en naar het schijnt ook economist Thijs zullen we blijkbaar missen. Met deze een oproep aan de Carmiggelt van Dudzele om toch elke dag ons te voorzien van een blikje op deze wereld. En als hij het niet ziet zitten: waarom geen kookboek publiceren met gezonde sportrecepten? Het zal misschien bij het grote publiek meer in de smaak vallen dan het roeien.
Geert 6 september 2011 20:17 
Ruben zei
ja alstublieft Thijs, ik zit hier dus wel al om 6.48u 's morgens te kijken blijkbaar
We hebben in onderling overleg (zoals dat zo mooi heet) een beslissing genomen over de toekomst van de Obrenobrothers.
Veel kan (en mag) ik er nog niet over zeggen dus om alle miserie te vermijden doe ik dat dan ook nog maar niet. Het leven zit vol verassingen dus je weet maar nooit dat er plotse wendingen komen.
Hoe dan ook of we nu doorgaan of niet vanaf 1 oktober beloof ik jullie weer een dagelijkse blog.
Ik heb een telefoontje gehad van tele-onthaal om te vragen of ik toch alsjeblieft niet wou doordoen met het dagelijks leveren van wat lectuur. Er belden heel wat eenzame zielen en minder eenzame zielen met suicidale neigingen omdat ze hun houvast verloren waren. Toen daar nog eens de oproep van Geert en Ruben bijkwamen kon ik dan ook niet anders dan deze drastische beslissing te nemen.
Anoniem zei
Maar ik zal zeker en vast mijn dagelijks ijkpunt, mijn hou vast, mijn rustpunt, mijn zenmoment, mijn blik op de wereld en de mensen missen: de dagelijkse blog.
Psycholoog, sportdokter, diëtist, columnschrijver, write up comedian en naar het schijnt ook economist Thijs zullen we blijkbaar missen. Met deze een oproep aan de Carmiggelt van Dudzele om toch elke dag ons te voorzien van een blikje op deze wereld. En als hij het niet ziet zitten: waarom geen kookboek publiceren met gezonde sportrecepten? Het zal misschien bij het grote publiek meer in de smaak vallen dan het roeien.
Geert
September zullen jullie dus nog even moeten overbruggen zonder dagelijkse post maar ik heb ook mijn congé nodig om weer op krachten/inspiratie te komen. Vanaf 1 oktober (noteer dit in jullie agenda) weer avonturen uit mijn leven.
Als ik nog in de roeiboot zit dan wordt het dus het vervolg verhaal van de Obrenobrothers en hun weg naar Londen.
Als ik niet meer tot de elite van het roeien behoor zal het ik het over een andere boeg gooien.
Geen geld meer verdienen met het roeien betekent op zoek gaan naar een echte job. Dus als het zover moest komen dan neem ik jullie mee in mijn zoektocht naar "echt" werk. Van cv schrijven tot sollicitatie. Het kan de toekomstige werkzoekers onder jullie alleen maar helpen.
Naast werkzoeken zal er ook nog genoeg te vertellen zijn over mijn poging om mijn rijbewijs te halen. Sinds 2008 loop ik al met een voorlopige rond, vandaag heb ik heb (met succes) voor drie jaar verlengd. Ik hoop dus binnen afzienbare tijd zelf aan het stuur te mogen zitten van dat ding op vier wielen.
In oktober zal ik normaal gezien ook deelnemen aan de trainerscursus die georganiseerd wordt door de Vlaamse Trainersschool. De bedoeling is om in enkele maanden tijd (het algemeen gedeelte) van initiator tot trainer A af te leggen. Als er dan ooit nog eens een sportspecifieke cursus volgt heb ik het diplmoa Trainer A. Het trainer A diploma opent vele mogelijkheden. Dan kan ik mij bijvoorbeeld kandidaat bondscoach stellen of William opvolgen als topsport coordinator.
Uiteraard zal ik ook blijven proberen om: gezonde levensstijl te blijven promoten (de manier waarop is voorlopig nog een raadsel), roeiers te blijven volgen op hun weg naar de Spelen, af en toe wat huis tuin en keukentips en veel meer levensbelangrijke zaken aan bod te laten komen.
Om een lang verhaal kort te maken. We weten wat we willen en wat we niet willen op roeivlak. Op 27 september gaan we naar BLOSO om te praten over het afgelopen jaar en wat er verder zal gebeuren. Hoe dan ook vanaf 1 oktober lever ik jullie weer dagelijks gratis en voor niks tijdverdrijf.
Om jullie het makkelijk te maken om te weten of er nieuws is van ons heb ik een nieuwe functionaliteit toegevoegd. Bovenaan kunt u in de witte balk uw e-mailadress ingeven en dan krijgt u automatisch een e-mail bericht als iets nieuws over ons op de blog staat.
Om jullie het makkelijk te maken om te weten of er nieuws is van ons heb ik een nieuwe functionaliteit toegevoegd. Bovenaan kunt u in de witte balk uw e-mailadress ingeven en dan krijgt u automatisch een e-mail bericht als iets nieuws over ons op de blog staat.
En nu ga ik echt in congé. Tot 27 September valt er hier normaal gezien niks meer te rapen tenzij ik het nodig acht om duidelijkheid te scheppen over het één en ander.
cioa
zondag 4 september 2011
DA WAST !!!
Alles is een beetje bezonken. Ik ben nog steeds een beetje aangedaan door onze snert prestatie van gisteren maar de zelfmoordneigingen zijn toch al verdwenen. Ook de ambitie om mijn postzegelverzameling nieuw leven in te blazen is weggeëbt.
Het WK was vermoeiend. Middagdutjes zullen nog enkele dagen een vaste plaats op eisen in ons dagschema (zaaaalig). Het moeilijkste aspect van topsport moet nu nog gebeuren. Evalueren, alles op een rijtje zetten, en vooral hetgeen waar wij zo goed in zijn: eens goed met elkaar babbelen en kijken hoe het in de toekomst verder moet met de ObrenoBrothers.
Een klein jaar geleden hadden we in Portugal op het EK de B-finale gewonnen. Daarmee kregen we de kans van BLOSO om ons voltijds met het roeien bezig te houden. Onze doelstelling zou Olympische kwalificatie worden (top 11 op het WK om te beginnen). Eerlijk gezegd een zeer ambiteuse doelstelling om in één jaar door te stoten tot de wereldtop in één van de zwaarst bezette nummers in het roeien. Maar als we err niet in geloofden waren we er niet aan begonnen denk ik. Na de Wereldbekerwedstrijden in Munchen en Luzern was duidelijk geworden dat we ten opzichte van het EK toch wel vooruitgang hadden geboekt maar dat we net aan het staartje van de "top" bengelden. Op de wereldbekers waren nog niet alle landen aanwezig die hier op het WK waren. Een top 11 plaats versieren hier op het WK zou haalbaar geweest zijn mits een (serieuze) portie geluk. Maar in topsport is het handig als je niet op geluk moet rekenen.
Gedurende het jaar toonden we nu en dan dat als we goed roeien snel kunnen varen en veel ploegen de baas kunnen. Jammer genoeg bleek ook dat we bij tijd en stond diezelfde ploegen voor ons moesten laten. Ik denk wel dat we ten opzicht van vorig jaar dichter bij de top zijn gekomen (en maar best ook). Maar we moeten wel beseffen dat we het hier in Bled hebben moeten opnemen tegen roeiers die al deelnamen (en medailles verzamelden) aan de Olympische Spelen toen wij nog als jonge naive enthousiastelingen zo snel mogelijk een slalom en 1000 meter wedstrijden aan het afwerken waren.
Ik wil maar zeggen: Rome is niet in één dag gebouwd en aan de Sagrada Familia zijn ze ook nog altijd bezig.
Ik denk dat de aard van het beestje in mij nu even rust nodig heeft maar als alles goed verteerd is wel weer bereid zal zijn om er nog eens vol tegenaan te gaan en ons alsnog te proberen kwalificeren voor de Spelen via het kwalificatie tornooi eind Mei 2012 (net zoals alle andere Belgen die nog naar de Spelen zouden willen).
Heel mijn "roeicarriere" is het al altijd juist op het nippertje geweest (waarom zou het dan nu niet lukken??).
2005: 2 weken voor de jeugdcup te horen krijgen dat we mee mochten gaan (2 keer zilver)
2007: begin juni na een ergometer test was ik zeker van mijn plaatsje in de vierkoppel voor het WK-23
2008: Met enkele hondersten verschil wisten we ( Karel, Ruben, Arne en ik) ons te plaatsen voor de A finale in 4- op het WK-23
2009: Na een jaar in skiff te zitten mocht ik een viertal weken voor het WK plaats nemen in de lichte 4- voor het WK senioren.
2010: Ambities om internationaal te roeien opgeborgen (in Maart), daarna Belgisch kampioen geworden opnieuw in een vierkoppelproject gestapt die vier weken voor het EK opgeblazen werd om dan nog snel met Hannes over te stappen in de dubbel en de B-finale te winnen op het EK.
2011: ????
2012: ????
Onze eigen prestaties hebben we natuurlijk eerst en vooral aan onszelf te danken/ te wijten. Maar we mogen ook niet vergeten dat er sinds het EK vorig jaar rondom ons heel wat dingen gebeurt en veranderd zijn waar wij weinig aan konden (misschien wel wilden) doen die ongetwijfeld een positief/negatief invloed gehad hebben op onze prestaties (al is dat natuurlijk moeilijk te bewijzen). Allemaal zeer delicate en gevoelige onderwerpen die voorlopig beter in de interne keuken blijven.
Bij deze zit de (voorlopig) laatste blog er zo goed als op. De komende week zullen wij dus bepalen of we het nog zien zitten om als duo verder te gaan. Wat de beslissing ook is het zal hier te lezen zijn.
Dan wil ik nog even de emotionele toer op gaan met de bedankingen.
Ma, Pa en Bram merci om ons een heel jaar te verdragen, als klaagmuur te dienen en ons altijd goed te soigneren toen we thuis waren.
Alle trainers (en dat zijn er heel wat geweest de afgelopen 12 maand) die dit jaar hun best hebben gedaan om ons iets bij te brengen en alle mensen van de Vlaamse Roeiliga die hun best doen om het (belgisch)roeien niet om zeep te helpen.
BLOSO om iedere maand onze rekening te spekken.
Uiteraard moet ik jullie ook bedanken. Meer dan 30 000 keer hebben jullie de moeite gedaan om onze blog een bezoekje te brengen. We hebben thuis een schoendoos vol kaartjes en kleine attenties liggen die ons dit jaar zijn toegestuurd toen we op stage zaten. Je kunt niet weten hoeveel plezier het doet om een kaartje te krijgen (ik denk dat er velen jaloers geweest zijn op ons). Speciale vermelding toch voor de familie Daenekindt die een fortuin spendeerde aan postzegels,kaartjes en talloze andere dingen die in een envelop pasten. Alsook voor de familie Bruggraeve die met hun eindeloze creativiteit ware kunstwerkjes in een envelop afleverden. Het kan natuurlijk niet allemaal van één kant komen dus hebben wij mat veel plezier onze marcellekes en t-shirt uitgedeeld aan de verdiende winnaars van de wedstrijden.
Als laatste moet ik uiteraard ook mijn BROER Hannes bedanken. Ik had niet verwacht dat we het zouden overleven zonder elkaar een gebroken neus cadeau te doen. Het was niet altijd even aangenaam en makkelijk om in elkaars buurt te zijn maar ik denk dat we het er nog goed vanaf gebracht hebben. Familiedramas hebben we voorlopig dus nog kunnen vermijden.
Maar alles bij elkaar was dit toch wel een jaar waar ik als jonge naive enthousiasteling (diezelfde van de slalom en de 1000 meter wedstrijden) roeier van gedroomd heb. Ik zal ooit kunnen zeggen dat mijn beroep ROEIER was. Hoeveel kunnen er dat zeggen?? En dan nog samen met mijn eigen broer in de boot zitten maakt het toch wel heel speciaal.
BEDANKT HANNES !!!!
Hopelijk hebben jullie iets gehad aan mijn dagelijkse bijdrage in een poging om de wereld iets bij te brengen. Ik heb mij kostelijk geamuseerd met het schrijven van DT-fouten en andere grammaticale en spellingsfouten. Sommigen waren doelbewust anderen waren minder bewust.
Voila mijn ei voor vandaag is gelegd. Ik kan op congé en al die wil die mag mee (alhoewel).
Voor de laatste keer mag het afscheid ietske meer zijn vandaag.
CIAO !!
Het WK was vermoeiend. Middagdutjes zullen nog enkele dagen een vaste plaats op eisen in ons dagschema (zaaaalig). Het moeilijkste aspect van topsport moet nu nog gebeuren. Evalueren, alles op een rijtje zetten, en vooral hetgeen waar wij zo goed in zijn: eens goed met elkaar babbelen en kijken hoe het in de toekomst verder moet met de ObrenoBrothers.
Een klein jaar geleden hadden we in Portugal op het EK de B-finale gewonnen. Daarmee kregen we de kans van BLOSO om ons voltijds met het roeien bezig te houden. Onze doelstelling zou Olympische kwalificatie worden (top 11 op het WK om te beginnen). Eerlijk gezegd een zeer ambiteuse doelstelling om in één jaar door te stoten tot de wereldtop in één van de zwaarst bezette nummers in het roeien. Maar als we err niet in geloofden waren we er niet aan begonnen denk ik. Na de Wereldbekerwedstrijden in Munchen en Luzern was duidelijk geworden dat we ten opzichte van het EK toch wel vooruitgang hadden geboekt maar dat we net aan het staartje van de "top" bengelden. Op de wereldbekers waren nog niet alle landen aanwezig die hier op het WK waren. Een top 11 plaats versieren hier op het WK zou haalbaar geweest zijn mits een (serieuze) portie geluk. Maar in topsport is het handig als je niet op geluk moet rekenen.
Gedurende het jaar toonden we nu en dan dat als we goed roeien snel kunnen varen en veel ploegen de baas kunnen. Jammer genoeg bleek ook dat we bij tijd en stond diezelfde ploegen voor ons moesten laten. Ik denk wel dat we ten opzicht van vorig jaar dichter bij de top zijn gekomen (en maar best ook). Maar we moeten wel beseffen dat we het hier in Bled hebben moeten opnemen tegen roeiers die al deelnamen (en medailles verzamelden) aan de Olympische Spelen toen wij nog als jonge naive enthousiastelingen zo snel mogelijk een slalom en 1000 meter wedstrijden aan het afwerken waren.
Ik wil maar zeggen: Rome is niet in één dag gebouwd en aan de Sagrada Familia zijn ze ook nog altijd bezig.
Ik denk dat de aard van het beestje in mij nu even rust nodig heeft maar als alles goed verteerd is wel weer bereid zal zijn om er nog eens vol tegenaan te gaan en ons alsnog te proberen kwalificeren voor de Spelen via het kwalificatie tornooi eind Mei 2012 (net zoals alle andere Belgen die nog naar de Spelen zouden willen).
Heel mijn "roeicarriere" is het al altijd juist op het nippertje geweest (waarom zou het dan nu niet lukken??).
2005: 2 weken voor de jeugdcup te horen krijgen dat we mee mochten gaan (2 keer zilver)
2007: begin juni na een ergometer test was ik zeker van mijn plaatsje in de vierkoppel voor het WK-23
2008: Met enkele hondersten verschil wisten we ( Karel, Ruben, Arne en ik) ons te plaatsen voor de A finale in 4- op het WK-23
2009: Na een jaar in skiff te zitten mocht ik een viertal weken voor het WK plaats nemen in de lichte 4- voor het WK senioren.
2010: Ambities om internationaal te roeien opgeborgen (in Maart), daarna Belgisch kampioen geworden opnieuw in een vierkoppelproject gestapt die vier weken voor het EK opgeblazen werd om dan nog snel met Hannes over te stappen in de dubbel en de B-finale te winnen op het EK.
2011: ????
2012: ????
Onze eigen prestaties hebben we natuurlijk eerst en vooral aan onszelf te danken/ te wijten. Maar we mogen ook niet vergeten dat er sinds het EK vorig jaar rondom ons heel wat dingen gebeurt en veranderd zijn waar wij weinig aan konden (misschien wel wilden) doen die ongetwijfeld een positief/negatief invloed gehad hebben op onze prestaties (al is dat natuurlijk moeilijk te bewijzen). Allemaal zeer delicate en gevoelige onderwerpen die voorlopig beter in de interne keuken blijven.
Bij deze zit de (voorlopig) laatste blog er zo goed als op. De komende week zullen wij dus bepalen of we het nog zien zitten om als duo verder te gaan. Wat de beslissing ook is het zal hier te lezen zijn.
Dan wil ik nog even de emotionele toer op gaan met de bedankingen.
Ma, Pa en Bram merci om ons een heel jaar te verdragen, als klaagmuur te dienen en ons altijd goed te soigneren toen we thuis waren.
Alle trainers (en dat zijn er heel wat geweest de afgelopen 12 maand) die dit jaar hun best hebben gedaan om ons iets bij te brengen en alle mensen van de Vlaamse Roeiliga die hun best doen om het (belgisch)roeien niet om zeep te helpen.
BLOSO om iedere maand onze rekening te spekken.
Uiteraard moet ik jullie ook bedanken. Meer dan 30 000 keer hebben jullie de moeite gedaan om onze blog een bezoekje te brengen. We hebben thuis een schoendoos vol kaartjes en kleine attenties liggen die ons dit jaar zijn toegestuurd toen we op stage zaten. Je kunt niet weten hoeveel plezier het doet om een kaartje te krijgen (ik denk dat er velen jaloers geweest zijn op ons). Speciale vermelding toch voor de familie Daenekindt die een fortuin spendeerde aan postzegels,kaartjes en talloze andere dingen die in een envelop pasten. Alsook voor de familie Bruggraeve die met hun eindeloze creativiteit ware kunstwerkjes in een envelop afleverden. Het kan natuurlijk niet allemaal van één kant komen dus hebben wij mat veel plezier onze marcellekes en t-shirt uitgedeeld aan de verdiende winnaars van de wedstrijden.
Als laatste moet ik uiteraard ook mijn BROER Hannes bedanken. Ik had niet verwacht dat we het zouden overleven zonder elkaar een gebroken neus cadeau te doen. Het was niet altijd even aangenaam en makkelijk om in elkaars buurt te zijn maar ik denk dat we het er nog goed vanaf gebracht hebben. Familiedramas hebben we voorlopig dus nog kunnen vermijden.
Maar alles bij elkaar was dit toch wel een jaar waar ik als jonge naive enthousiasteling (diezelfde van de slalom en de 1000 meter wedstrijden) roeier van gedroomd heb. Ik zal ooit kunnen zeggen dat mijn beroep ROEIER was. Hoeveel kunnen er dat zeggen?? En dan nog samen met mijn eigen broer in de boot zitten maakt het toch wel heel speciaal.
BEDANKT HANNES !!!!
Hopelijk hebben jullie iets gehad aan mijn dagelijkse bijdrage in een poging om de wereld iets bij te brengen. Ik heb mij kostelijk geamuseerd met het schrijven van DT-fouten en andere grammaticale en spellingsfouten. Sommigen waren doelbewust anderen waren minder bewust.
Voila mijn ei voor vandaag is gelegd. Ik kan op congé en al die wil die mag mee (alhoewel).
Voor de laatste keer mag het afscheid ietske meer zijn vandaag.
CIAO !!
zaterdag 3 september 2011
EINDRESULTAAT = 18e OP HET WK = GEBUISD
DAT WAS NIET DE BEDOELING !!!
Laatste in de C finale!!
man man man wat een teleurstelling ik schaam me dood. Van al de goeie intenties (wat die ook moge zijn) die we hadden voor de start is er niks van in huis gekomen. Ik had sommige toeschouwers (en mezelf) een mooie prestatie van ons beloofd ( waarom zeg ik dat dan ook??) maar we hebben het dus niet kunnen waarmaken.
Nooit echt mee vooraan in het pak gelegen. Met andere woorden het was weer achter de feiten aanhollen. 2 deftige wedstrijden na elkaar roeien is blijkbaar nog te moeilijk voor ons.
We kunnen misschien beter postzegels beginnen verzamelen.
Meer heb ik niet te zeggen.
Eerste reacties zijn misschien niet de beste om op het internet te zetten maar het hoort er nu eenmaal en ik wil jullie van alle aspecten van "top"/flopsport laten meegenieten.
cioa
Laatste in de C finale!!
man man man wat een teleurstelling ik schaam me dood. Van al de goeie intenties (wat die ook moge zijn) die we hadden voor de start is er niks van in huis gekomen. Ik had sommige toeschouwers (en mezelf) een mooie prestatie van ons beloofd ( waarom zeg ik dat dan ook??) maar we hebben het dus niet kunnen waarmaken.
Nooit echt mee vooraan in het pak gelegen. Met andere woorden het was weer achter de feiten aanhollen. 2 deftige wedstrijden na elkaar roeien is blijkbaar nog te moeilijk voor ons.
We kunnen misschien beter postzegels beginnen verzamelen.
Meer heb ik niet te zeggen.
Eerste reacties zijn misschien niet de beste om op het internet te zetten maar het hoort er nu eenmaal en ik wil jullie van alle aspecten van "top"/flopsport laten meegenieten.
cioa
vrijdag 2 september 2011
THE END IS NEAR !!!
Zoals verwacht was het een spannertje vandaag. Gelukkig zaten we deze keer in de goeie helft van het pak en mogen we morgen de C-finale roeien.
De goesting om er vandaag een lap op te geven was gisteren even verdwenen. Gelukkig was het avondmaal een moment vol lachmomenten en van lachen wordt een mens gelukkiger. Naast de humor was er ook weer post die ons mentaal een boost gaf. Totaal onverwacht stond er plots een hotel medewerker met een envelop te zwaaien voor iemand van de Belgische ploeg. Als er post is voor de Belgische ploeg kan dat alleen maar voor de ObrenoBrothers zijn natuurlijk. Want wie anders heeft er zulke schare trouwe fans die ons door dik en vooral door dun steunen ook al valt het even wat tegen. De afzenders van het kaartje zijn hier in de belgische ploeg bijna populairder dan de ObrenoBrothers zelf. Het kan dus alleen maar van de familie Daenekindt zijn. MERCI é !!! Het prentje op het kaartje paste perfect bij ons gespreksonderwerp.
Het is toch een pak "aangenamer" roeien tegen mensen van je eigen niveau. In tegenstelling tot onze vorige wedstrijden werden we deze keer niet weggeblazen in de eerste 500 meter(al zijn we er toch weer in geslaagd om als laatste door te komen na 500 meter). We lagen mooi "mee" met de grote meute en ik heb nooit het gevoel gehad dat we niet bij de eerste drie zouden eindigen. In de laatste 500 meter hebben we zelfs even aan kop gelegen denk ik. De laatste 250m lagen we een boot voor op de vierde dus ik begon al te denken aan energie sparen (zoals ons vooraf was opgedragen). Gelukkig riep hannes nog even om een sprintje te zetten want plots lag iedereen weer naast ons. Aan de tijden te zien was het sprintje meer dan nodig.
Morgen zal het niet anders zijn dan vandaag. Een strijd tot op de meet tussen 6 (hopelijk) evenwaardige ploegen. Voor de supporters zal het smullen worden.
Wij zullen nog even brainstormen over hoe we het morgen zullen aanpakken. Een versnelling plaatsen met nog 750 meter te gaan of wachten om dan met een kanonsprint iedereen het nakijken te geven. De andere ploegen zullen ongetwijfeld ook met allerlei snode plannen aan de start liggen dus dat wordt een plezant boeltje morgen. Ik kijk er al naar uit!!
Morgen roeien we om 16.36u en onze tegenstander zijn: Zwitserland, Hongarije, Cuba, USA, en Spanje.
Alle andere belgen moeten morgen ook aan de bak. Als eerste zijn onze lichte dames aan de beurt. Om 10.53u roeien zij hun halve finale. Als ze bij de eerste 3 zijn mogen ze naar de finale.
In de Middag roeien Tim en Annick (en wij) in de C-finale. Tim roeit om 16.24u (hopelijk naar een mooie overwinning in de C-finale). 12 minuten later is het dan onze beurt om onze C-finale tot een goed einde te brengen. Annick roeit haar C-finale net na ons.
Hopelijk kunnen we hier morgen ons tornooi nog wat opvrolijken met een degelijke prestatie in de C-finale. Het zou mooi zijn om het jaar te eindigen zoals we het begonnen zijn (in Munchen) met een overwinning in de C-finale.
Wij doen ons best en de rest doet dat waarschijnlijk ook!!!
cioa
De goesting om er vandaag een lap op te geven was gisteren even verdwenen. Gelukkig was het avondmaal een moment vol lachmomenten en van lachen wordt een mens gelukkiger. Naast de humor was er ook weer post die ons mentaal een boost gaf. Totaal onverwacht stond er plots een hotel medewerker met een envelop te zwaaien voor iemand van de Belgische ploeg. Als er post is voor de Belgische ploeg kan dat alleen maar voor de ObrenoBrothers zijn natuurlijk. Want wie anders heeft er zulke schare trouwe fans die ons door dik en vooral door dun steunen ook al valt het even wat tegen. De afzenders van het kaartje zijn hier in de belgische ploeg bijna populairder dan de ObrenoBrothers zelf. Het kan dus alleen maar van de familie Daenekindt zijn. MERCI é !!! Het prentje op het kaartje paste perfect bij ons gespreksonderwerp.
Het is toch een pak "aangenamer" roeien tegen mensen van je eigen niveau. In tegenstelling tot onze vorige wedstrijden werden we deze keer niet weggeblazen in de eerste 500 meter(al zijn we er toch weer in geslaagd om als laatste door te komen na 500 meter). We lagen mooi "mee" met de grote meute en ik heb nooit het gevoel gehad dat we niet bij de eerste drie zouden eindigen. In de laatste 500 meter hebben we zelfs even aan kop gelegen denk ik. De laatste 250m lagen we een boot voor op de vierde dus ik begon al te denken aan energie sparen (zoals ons vooraf was opgedragen). Gelukkig riep hannes nog even om een sprintje te zetten want plots lag iedereen weer naast ons. Aan de tijden te zien was het sprintje meer dan nodig.
Morgen zal het niet anders zijn dan vandaag. Een strijd tot op de meet tussen 6 (hopelijk) evenwaardige ploegen. Voor de supporters zal het smullen worden.
Wij zullen nog even brainstormen over hoe we het morgen zullen aanpakken. Een versnelling plaatsen met nog 750 meter te gaan of wachten om dan met een kanonsprint iedereen het nakijken te geven. De andere ploegen zullen ongetwijfeld ook met allerlei snode plannen aan de start liggen dus dat wordt een plezant boeltje morgen. Ik kijk er al naar uit!!
Morgen roeien we om 16.36u en onze tegenstander zijn: Zwitserland, Hongarije, Cuba, USA, en Spanje.
Alle andere belgen moeten morgen ook aan de bak. Als eerste zijn onze lichte dames aan de beurt. Om 10.53u roeien zij hun halve finale. Als ze bij de eerste 3 zijn mogen ze naar de finale.
In de Middag roeien Tim en Annick (en wij) in de C-finale. Tim roeit om 16.24u (hopelijk naar een mooie overwinning in de C-finale). 12 minuten later is het dan onze beurt om onze C-finale tot een goed einde te brengen. Annick roeit haar C-finale net na ons.
Hopelijk kunnen we hier morgen ons tornooi nog wat opvrolijken met een degelijke prestatie in de C-finale. Het zou mooi zijn om het jaar te eindigen zoals we het begonnen zijn (in Munchen) met een overwinning in de C-finale.
Wij doen ons best en de rest doet dat waarschijnlijk ook!!!
cioa
donderdag 1 september 2011
VAN SLECHTE TIMING GESPROKEN !!!
Ja man de verveling slaat genadeloos toe.
We vertoefen nu reeds een week in Bled en de dagen worden alsmaar langer en langer. Zoals gewoonlijk zit er veel teveel tijd tussen de wedstrijden. Alles wordt (onnodig) lang uitgesmeerd over veel teveel dagen. Maar we moeten ons nog tot Zaterdag koest houden en bezig zijn met de wedstrijden die nog komen.
Als ook de grootste spanning/uitdaging dan nog eens weg valt (door niet door te stoten naar de halve finales) is het hier momenteel niet de plezantste plaats om je dagen door te brengen. Je kunt een keer naar de baan wandelen om wat wedstrijden te bekijken, je kunt wat surfen op het net, je kunt wat lezen in een boekske maar na een week begint de charme van al die dingen toch ook wel wat weg te vallen.
We kunnen hier niet zomaar ons boeltje pakken en interessantere oorden gaan opzoeken want we moeten nog roeien. We weten zelfs al tegen wie we moeten roeien. Morgen roeien we in de halve finala C/D tegen Cuba, Zwitserland, Turkije, Nederland en Slovenie. Ik denk dat het een leuke wedstrijd zal worden voor het publiek. Alle betere ploegen zitten in de halve finala dus daar hebben we geen last meer van. Hetgeen wat nu nog overschiet zou iets meer aan elkaar gewaagd moeten zijn. Dat betekent dus ook dat er van lanterfanten en met de vingers in de neus roeien niks in huis zal komen. We zullen moeten strijden tot op de meet om een plaats in de C-finale af te dwingen. Het zal dus noodzakelijk zijn om ons mentaal goed op te laden en de goesting terug vinden om er weer vol tegenaan te gaan. Alle andere zaken zijn momenteel niet aan de orde!
Rond 15.15u hebben we nog iets om naar uit te kijken want dan roeit Tim (jammer genoeg) ook voor een plaats in de C-finale. We kunnen hier nog steeds alles live volgen vanuit onze sofa op de TV. Alleen een fris pintje en pot nootjes zou het plaatje helemaal compleet maken.
Tweede hoogtepunt van de namiddag staat om 17u gepland. Dan mogen we ons kot nog eens uitkomen om een baantje te gaan varen.
Ik zie dat er alweer wat volk klaar ligt aan de start. Het wordt dus hoog tijd om me weer in de zetel te ploffen en wat naar collegas te kijken.
Voor de die hard fans die morgen middag echt niks beter te doen hebben dan naar een belgisch vlagje te zitten gapen: we roeien om 15.22u
cioa
We vertoefen nu reeds een week in Bled en de dagen worden alsmaar langer en langer. Zoals gewoonlijk zit er veel teveel tijd tussen de wedstrijden. Alles wordt (onnodig) lang uitgesmeerd over veel teveel dagen. Maar we moeten ons nog tot Zaterdag koest houden en bezig zijn met de wedstrijden die nog komen.
Als ook de grootste spanning/uitdaging dan nog eens weg valt (door niet door te stoten naar de halve finales) is het hier momenteel niet de plezantste plaats om je dagen door te brengen. Je kunt een keer naar de baan wandelen om wat wedstrijden te bekijken, je kunt wat surfen op het net, je kunt wat lezen in een boekske maar na een week begint de charme van al die dingen toch ook wel wat weg te vallen.
We kunnen hier niet zomaar ons boeltje pakken en interessantere oorden gaan opzoeken want we moeten nog roeien. We weten zelfs al tegen wie we moeten roeien. Morgen roeien we in de halve finala C/D tegen Cuba, Zwitserland, Turkije, Nederland en Slovenie. Ik denk dat het een leuke wedstrijd zal worden voor het publiek. Alle betere ploegen zitten in de halve finala dus daar hebben we geen last meer van. Hetgeen wat nu nog overschiet zou iets meer aan elkaar gewaagd moeten zijn. Dat betekent dus ook dat er van lanterfanten en met de vingers in de neus roeien niks in huis zal komen. We zullen moeten strijden tot op de meet om een plaats in de C-finale af te dwingen. Het zal dus noodzakelijk zijn om ons mentaal goed op te laden en de goesting terug vinden om er weer vol tegenaan te gaan. Alle andere zaken zijn momenteel niet aan de orde!
Rond 15.15u hebben we nog iets om naar uit te kijken want dan roeit Tim (jammer genoeg) ook voor een plaats in de C-finale. We kunnen hier nog steeds alles live volgen vanuit onze sofa op de TV. Alleen een fris pintje en pot nootjes zou het plaatje helemaal compleet maken.
Tweede hoogtepunt van de namiddag staat om 17u gepland. Dan mogen we ons kot nog eens uitkomen om een baantje te gaan varen.
Ik zie dat er alweer wat volk klaar ligt aan de start. Het wordt dus hoog tijd om me weer in de zetel te ploffen en wat naar collegas te kijken.
Voor de die hard fans die morgen middag echt niks beter te doen hebben dan naar een belgisch vlagje te zitten gapen: we roeien om 15.22u
cioa
Abonneren op:
Posts (Atom)