WAT U NOG NIET ZAG

Na vier weken terug ontbijt met een krantje aan tafel. Eindelijk weer een pot yoghurt met een appeltje en gedroogd fruit. Wat kunnen kleine dingen toch zeer aangenaam zijn als je ze een tijdje gemist hebt. De wasmachine heeft ondertussen al een eerste lading was verwerkt. Tijdens het uitpakken van mijn valies schoten nog enkele beelden van de stage door mijn hoofd die ik jullie zeker nog wil tonen.

Ten eerste: een foto van koning Frans op zijn verjaardag op zijn 16e verjaardag.

Ten tweede: eigenlijk hebben we maar enkele dagen goed weer gehad, het merendeel waren dagen zoals deze.

Ten derde: iedereen weet voor welk land hij zal uitkomen dit seizoen want de "officiele" groepsfoto is al genomen en er is geen weg terug. Eens je gespot bent in het Belgisch pakje hang je eraan.

Ten vierde: onze bagage verloren was gegaan op de luchthaven en we dus noodgedwongen moesten trainen in onze stadskledij.

Ten vijfde: de combinatie van  twee opeenvolgende bruggen een zwaan moeten voorstellen of iets dergelijks.

Ten zesde: lichtgewichten en zwaargewichten echt wel in harmonie met elkaar kunnen samenleven.

Ten zevende: wij altijd super enthousiast aan een training beginnen.

 Beslis zelf maar wat je ervan gelooft of niet.

1 ding is zeker: Sevilla is een topplek om te trainen in de winter en we zijn blij dat we erbij waren.
Verder deze week hebben we nog een specialleke voor jullie in petto. Ondertussen gaat de dagelijkse routine van trainen en rusten gewoon door. Deze middag staat er dus alweer een krachttraining op het menu.

cioa

OPERATIE A-KLIMATISATIE

Morgen zetten we de grote trek richting Belgie in. Om de overgang van het aangename klimaat naar het iets minder aangename klimaat zonder kleerscheuren door te komen zijn we alvast begonnen met de nodige outfit te passen.

Deze morgen stond nog een laatste zware roeitraining gepland. We moesten een 1250meter (tempo 30) en een 250meter volle bak doen. Na vier zware weken kan dit tellen. We hebben het er redelijk goed vanaf gebracht en kunnen met een goed gevoel Sevilla verlaten. De moral is goed de benen voelen momenteel minder.
Over benen en moral gesproken vandaag start het Belgisch openingsweekend wielrennen. Dit is voor mij het startschot voor als het even kan zo lang mogelijk in mijn zetel te zitten voor de buis om de gladiatoren op hun stalen ros te zien strijden. Jammer genoeg is dit de laatste jaren steeds minder het geval.

De vier weken Sevilla heeft ons niet alleen dingen geven maar ook afgenomen. De dingen die we kregen zijn: een schoon kleurtje, een schoon kleurtje, vele kilometers samen in de boot, een schoon kleurtje, vele kaartjes, een schoon kleurtje, het besef dat dit een droomjob is, een schoon kleurtje, een schoon kleurtje en een soms licht verbrand kleurtje. Deze vier weken zijn we ook wat kwijt: VET. De warmte heeft er ondermeer voor gezorgd dat er bij ons wat vet is weggesmolten. Beiden zijn we 1-2kg lichter. Hopelijk kunnen we de Belgische kou goed opvangen en blijven we gespaart van verkoudheden en dergelijke.

Om het laatste blog bericht vanuit Sevilla te eindigen neem ik jullie nog even mee aan boord van de OBRENO-EXPRESS.

Hier nemen we afscheid van jullie. Dikke merci voor de vele postkaarten en het bezoeken van onze blog. De volgende berichten zijn weer vanuit Belgie maar daarom niet minder interessant!!

OLA OLA SEVILLA

GO OBRENOS

De rustmiddag gisteren werd voornamelijk gebruikt om te rusten, ons vel eens goed rood te laten branden zodat iedereen toch wel zou geloven dat de zon hier echt wel hard schijnt en een terraske te doen.
Als je maximaal wil genieten van je terras bezoek moet je enkele dingen in acht nemen. Dat er stoelen, drank en tapas moeten zijn lijkt nogal evident. De belangrijkste factor, althans voor mij, die een terras bezoek aangenaam maakt is de passage ( het volk dat voor je neus paradeert). Zorg dus altijd dat je met je gezicht naar de kant zit waar de hordes mensen voorbij wandelen, fietsen, huppelen.
Wat is er nu leuker dan andere mensen KEUREN. Mooie billetjes (quote bram dubois) hier, iets teveel vetrolletjes daar, schoenen passen niet bij de broek, te strak t-shirt voor jou lichaam jonge dame, zijn ze vader en dochter of man en vrouw?, kousen in sandalen doe je beter niet, te grote siliconen, die vent is homo maar hij zit nog in de ontkenningsfase (niks tegen homos natuurlijk), en veel meer dergelijke gedachten komen spontaan op in je hoofd. Wat een zalige bezigheid toch en je doet er niemand kwaad bij!

Vorige week hadden we een misterieus kaartje gekregen uit Brussel. Er stond een kruiswoordraadsel op getekend. De afgelopen tien dagen kregen we op de meest onmenselijke uren (6.30u in de morgen, 00.30u snachts) berichten vanuit belgie met raadsels. Het antwoord van elk raadsel moesten we invullen.Als alles ingevuld was kwam er een boodschap tevoorschijn.

Om te eindigen nog even over het werk beginnen. Deze morgen 90 minuten rustige duurtraining en zo meteen staat er terug een powertraining op het programma.
Wij zullen hier stillaan ook beginnen met de mentale voorbereiding op onze terug reis naar Belgie. Het temperatuurverschil en de vermoeidheid zou er wel eens voor kunnen zorgen dat we binnen de kortste keren ziek vallen als we thuis komen. Hopen van niet en mensen met besmettelijke ziektes en dergelijk blijf uit onze buurt.

gegroet

LA DOLCE FAR NIENTE

RUST MIDDAG
Vandaag dus: geen verhalen over een goede/minder goede/slechte ochtendtrainingen
                     geen vrolijke berichten over hoe fel de zon op onze huid brand als we liggen te zonnen
                     geen meldingen over het feit dat we allebei in onze zwemshort rond huppelen

Maar we zijn en blijven natuurlijk prof roeier. Rust is voor ons ook een training. Een niet te onder schatten training zelfs. Het leven van een prof bestaat niet enkel uit hard labeur maar ook uit zorg dragen voor lichaam en geest. Ontspannen en rusten is dus van kapitaal belang om niet overtraint te raken en elke training kwaliteit te kunnen leveren. Het prof roeien bestaat nog niet zo lang in Belgie. De eerste roeier ooit in belgie die als prof begon was, de wereldkampioen skiff in 1987 iedereen kent hem natuurlijk, WIM VAN BELLEGHEM. Volgend filmpje geeft een beeld van de tijd van toen( "in mien tied é...). Kijk, luister en genieten maar.

      

KL*TE training

Deze morgen naar mijn gevoel (en ik was niet de enigste) de SLECHTSTE training sinds jaren gedaan.
Er was redelijk wat wind, geen slag gelijk, uitvoering van de technische oefeningen was erbarmelijk, instructies vanop de volgboot snapten we niet en we zijn moe (denk ik). Gevolg was dus veel geblaas, gezucht, gevloek, en andere mogelijke manieren om frustraties op een geciviliseerde manier te kanaliseren. Gelukkig was de training met 15 minuten ingekort en konden we snel weer onze vrolijke zelf zijn op het droge. Hopelijk zal dit geen terug kerend fenomeen worden en kunnen we voor de rest van het jaar weer min of meer genieten in onze boot.

Ondertussen hebben we ook tekenen van leven ontvangen van Tim Mayens. JOEPIE !!

En dan het voorlopige hoogtepunt van de dag ( ik denk niet dat daar ook verandering in zal komen) DE POST. 2 giga enveloppen met wel duizend postzegels op geplakt. Daar moet meer inzitten dan enkel een kaartje. En ja hoor. Familie Nuts zoals ze zichzelf graag noemen heeft een muts en hostie snoepkes opgestuurd met in elk pakket nog een extra kaartje. De muts is tegen de kou als we terug in Belgie komen en de snoepkes zijn om op te eten veronderstel ik. HARTELIJK BEDANKT (we weten voorlopig nog niet hoe we jullie terug moeten bedanken voor al die moeite en postzegels)

Onder de noemer WAT HEBBEN WE GELEERD VANDAAG? Aspartaam (zoetstof) werkt het ontstaan van caries tegen. Dit zeggen Amerikaanse onderzoekers uit Illinois (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1886826?dopt=Abstract). De discussie rond zoetstoffen is zeer uitgebreid en er zijn natuurlijk altijd voor en tegenstanders. Ieder heeft recht op zijn/haar mening en gelooft wat hij/zij wil geloven.

En nu weer gaan werken. Op naar de powerzaal.
Hopelijk morgen positiever roeinieuws.

cioa

TIM GEEF EEN TEKEN VAN LEVEN!!!!!

Onze laatste zonnige trainingsdagen zijn in gegaan. Na bijna vier weken zo goed als ideale trainingsomstandigheden moeten we zondag terug naar ons thuisland. Vrienden en familie staan waarschijnlijk al te popelen om ons terug in de armen te sluiten. We zouden graag al eens iedereen bedanken voor de ontelbare kaartjes, brieven en dergelijke. Onze dag kon niet meer stuk als we weer zagen dat er post voor ons was. De winnaars van de wedstrijd zullen hun prijs persoonlijk overhandigt krijgen op het gepaste moment.

We maken ons toch wel een beetje zorgen over onze collega Tim Mayens. Deze morgen was te lezen dat er een serieuze aardbeving was in Nieuw Zeeland. Dus Tim geef een teken van leven (als je nog in leven bent).

Voor we naar Sevilla trokken had ik toch wat twijfels hoe we het als broers/team/vrienden zouden overleven. 7/7, 24u/24u bij elkaar zijn, zowel in de boot, aan tafel, op stap, in de slaapkamer dat zou toch vonken moeten geven dacht ik. Nu zijn we drie weken verder en is het nog altijd koek en ei. Geen scheldtirades en geen vliegende projectielen richting elkaars hoofd het kan dus toch dat we gedurende lange tijd overeen komen. Dat is alleen maar positief voor de rest van het seizoen waar we ongetwijfeld nog vele uren met elkaar opgezadeld zullen zitten. Voor diegene onder jullie die er twijfels bij hebben is onderstaande foto het levende bewijs.

   
OLA OLA SEVILLA

GEWOON OPSTAAN EN EEN DOUCHE NEMEN

Hupla de laatste stage week is van vandaag van start gegaan. Onder een stralende zon roeiden we deze morgen 90 minuten. Niks speciaals gewoon wat op techniek werken. Deze middag moeten we jammer genoeg spenderen in de donkere en koele powerzaal.

Gisteren was onze eerste volledige rustdag sinds 3 weken. Ik kan jullie vertellen we hebben ervan genoten.

Iedereen kon wel wat rust gebruiken na 3 zware trainingsweken. De zaterdagavond  hadden we weer een gezellig restaurantje uitgezocht om heerlijk te gaan eten. Na het eten namen we afscheid van Frans en Piet die terug naar het sportcentrum gingen. De rest (Bram, Hannes, Hannes, Annick en mezelf) bleven in de stad. Samen met de kajakers, D'haene Wouter en Saelens Jonas, gingen we nog iets drinken. Het is natuurlijk leuk als je " op iets" kan drinken. Wij konden drinken op de verjaardag van Bram Dubois. Bram is zondag 22 jaar geworden.
We gingen dus op zoek naar een goede plek om het glas te heffen op deze bijzondere gebeurtenis. De eerste poging was niet echt succesvol te noemn. Wegens vestimentair niet in orde werd ons vriendelijk maar kordaat de toegang geweigerd. De lokale bevolking probeerde ons nog wat op te vrolijken met gezangen maar dat kon onze dorst natuurlijk niet laven. We zochten dan maar toevlucht tot een traditioneel caféetje. We raakten daar aan de praat met enkele vriendelijke spanjaarden en zij wisten ons te vertellen dat het cafeetje waarin we waren toch wel redelijk bekend was. Zelfs de koning van Spanje was er ooit nog op bezoek geweest. Wij waren er net iets minder van onder de indruk als het personeel van de bar onder de indruk was van Wouter zijn biceps. Toen onze nieuwe spaanse vrienden en vriendinnen ontdekten dat Bram verjaarde nodigden ze ons uit om nog even samen met hen naar hun favoriete club te gaan om iets te drinken. Wij lieten ons gewillig mee op sleep touw nemen. Toen iedereen het welletjes vond keerden we terug naar ons bedje om van een welverdiende nachtrust te genieten.

Eerder deze week had onze collega Annick gevraagd aan Hannes of ze eventjes wat fotos van ons mocht nemen. Wij vonden dat uiteraard geen probleem.

Een andere foto en een beknopte omschrijving van dit olijke duo is te vinden op Annick haar blog: http://annickdedecker.blogspot.com/
  
GROETJES EN TOT SNEL

DE KEERZIJDE

Velen onder jullie hebben de voorbij weken waarschijnlijk al eens zitten vloeken, of zitten denken wat voor een gelukzakken wij hier zijn. Zo goed als alle dagen zon, het enige wat we moeten doen is een beetje roeien of poweren en de rest van de dag slapen, naar de kinesist voor een massage, computeren, rondlopen in Sevilla en een terraske doen, een blogske bijhouden en tal van andere leuke bezigheden. Het leukste van al is dan nog dat we er nog voor betaald worden ook. Wie wil dit nu niet het leven van een (top)sporter??

Ik kan jullie zeggen er is ook een keerzijde aan de (olympische) medaille.

Neem nu gisteravond bijvoorbeeld. Het was "boysnight" een overblijfsel uit mijn studententijd. Iedere dinsdag spraken we met een groepje vrienden (jongens en meisje) af op de één of de ander zijn kot om wat pintjes te drinken( of andere alcohol houdende dranken(, chips en aanverwanten te verorberen en een kaartje te leggen. Nu iedereen afgestudeerd is, of toch het merendeel, is het natuurlijk moeilijker geworden om elkaar nog te zien. Wel gisteren was er boysnight. Jammer genoeg kon ik er niet bijzijn en zal het dus weer een tijdje duren voor ik al die gezichten nog eens samen mag bewonderen en terug denken aan die goeie ouwe tijd die nooit meer zal terug komen.
Naast de boysnight gisteren vertrok ook mijn favoriete roeiclub (de warmste van het land trouwens) de BTR op familie weekend. Ieder jaar, en in het speciaal vorig jaar, een fantastisch avontuur waar ik toch graag bij ben als het even kan. 
Ik wil maar zeggen dat je als sporter veel sociale gelegenheden moet missen en als je dan al eens ergens aanwezig kan/moet zijn dan zijn er andere dingen die het toch net dat iets minder aangenaam maken. Als sporter moet je natuurlijk niet alleen hard trainen en veel rusten maar ook op je eten letten. Voor ons lichtgewichten komt er dan nog eens de factor "dieet" bij. Wij moeten dus ons gewicht een beetje in de gaten houden en wij zijn onszelf daar zeeeer van bewust. Als we het ons dan eens gunnen om één chipje, een drupje champagne, een lepeltje chocomousse, een bolletje ijs, een frietje, een pintje of iets anders "ongezonds" te eten is er wel altijd één iemand die opmerking maakt "is dat wel gezond voor een sporter? of "mogen jullie dat wel eten, dat is niet goed voor je lijn ze". Wel ik kan jullie zeggen dat zulke opmerkingen mijn eetlust (soms mijn humeur ook) meteen verpesten. Ten eerste wij weten ook wel dat chips niet de meest gezonde tussendoortjes zijn en dat we niet alle dagen frieten moeten eten. Ten tweede frieten en dergelijke zijn even gezond voor niet sporters als voor sporters. Dus als tip geef ik jullie geef geen commentaar op wat we eten of op wat we niet eten, we zijn professioneel genoeg om te weten wat kan en wat niet kan.  

Zo zijn er nog tal van dingen die ik zou kunnen aanhalen die toch net iets minder leuk zijn aan het topsportbestaan. Bijvoorbeeld: ook in het weekend moet er getraint worden, zwaar doorzakken is ook geen wekelijks voorkomend fenomeen, familie feesten moeten het vaak zonder ons doen, ook thuis moet je bezig zijn met je werk, enz... MAAR voor alle duidelijkheid alle negatieve kantjes wegen niet op tegen de positieve. Ik zou voor geen geld ter wereld iets anders willen doen dan waar ik nu mee bezig ben.

groeten van iemand die zijn job met hart en ziel doet.

OP EEN DAG...

Er lag weer post aan de balie te wachten deze morgen toen ik ging ontbijten.
Zoals gewoonlijk had de stylo ten huize daenekindt niet stil gezeten. Als ik alles goed ontcijferd heb ging het over een popconcert die ze zich nog vele jaren zullen herinneren. Enkel waren er wat klachten over te wilde fans die hun enthousiasme maar moeilijk in bedwang konden houden.

Ook was er nog een brief toegekomen van de familie gheysen/desmidt oftewel tante Sandra, oom Kris en de nichtjes Laura en Olivia. De tranen sprongen in mijn ogen bij het aanschouwen van de inhoud. Ook Hannes kreeg even de krop in de keel toen hij de brief zag. Op de foto hieronder zie je waarom de emoties hoog op liepen.

Tante, oom en nichtjes hartelijk bedankt voor dit prachtig hartverwarmend postpakket.
(Uitdagers als je je fantasie een beetje gebruikt zie je twee flamengo dansers in actie. De traditionele kledij is er jammer genoeg niet bij.)

Dit was dan het goede nieuws van de dag. Enkele minuten na de brieven geopend te hebben kwam Evi aan de ontbijttafel. Ze had geen goed nieuws. De skiff waarin ik roei was van het rek gewaaid en de top had schade opgelopen. Calisto heeft schade opgelopen. Waarschijnlijk door een menselijke fout (mijn fout) in combinatie met de hevige rukwinden van gisteravond en de boom die net naast het botenrek stond.
Hieronder kunt u de schade zelf waarnemen.

Hoe een dag kan omslaan van een topdag naar een iets mindere topdag.

Over de training van deze morgen bespaar ik jullie de details, het was niet onze beste training laten we het daarop houden. Deze middag hebben we rust en gaan we proberen om wat te gaan weken in een jacuzzi om de spieren wat te relaxen en deze avond gaan we op zoek naar een gezellige eetplek buiten dit sportcentrum.

Nog een kleine mededeling om af te ronden. Allemaal duimen voor Tim Mayens vannacht want hij roeit de finale van het New Zeelands kampioenschap.

cioa

HET VENTJE WAS NIET ALLEEN VANDAAG

Het ventje met de schaar/zaag om de week in twee te knippen was vandaag niet alleen gekomen. Hij had de man met de hamer meegebracht. Zelfs een middag dutje bood vandaag geen soelaas om fris aan de powertraining te beginnen.
In slaap dronken toestand begonnen we om 15.30u aan de trunk-oefeningen. Dit zijn oefeningen om een beetje meer lichaamsstabilisatie aan te leren. Als buitenstaander kunnen deze oefeningen soms grappig overkomen maar ik kan je verzekeren als je ze zelf moet doen valt er niet veel meer te lachen. Skippy ballen waaraan elk kind goede herinneringen heeft omdat ze geassocieerd worden met vrolijk en zonder zorgen door de tuin springen worden nu gebruikt als marteltuig. Na deze trunk sessie worstelde iedereen zich naar godsvrucht en vermogen doorheen de powertraining die ook nog eens bemoeilijkt werd door een meute spanjaarden.
Deze morgen begonnen we de dag nochtans vol goeie moed met een ochtendloopje. Na het ontbijt namen we onze boot voor een roeitraining. Net als we aan het leukste van de training wilden gaan beginnen (10x10 slagen hard en snel) begon het te bliksemen, donderen en oude wijven te regen. Gelukkig lagen we dicht tegen de steiger en konden we ons snel uit de voeten maken om droge kleren aan te trekken en onze sessie verder af te werken op de ergometer.

Ondertussen heeft William zijn valiezen gepakt en is hij terug naar Belgie aan het reizen. Normaal gezien heeft hij ook de regenwolken meegenomen en kan vanaf morgen de zon weer gaan schijnen op en in onze hoofden. Donkere dagen zijn voor niks goed dan moet een mens binnen zitten en is er veel teveel tijd om na te denken. Uit ervaring heb ik geleerd dat het soms beter is om te stoppen met denken en alles te aanvaarden zoals het is. Een van de dingen waar ik dezer dagen aan zitten denken heb is: Wat is het alternatief van geen alternatief hebben?   Ik zou niet weten hoe ik erbij kom maar als iemand hierop een zinnig antwoord weet laat het me gerust weten want vanaf morgen zal de zon hier weer schijnen en heb ik geen tijd meer om een antwoord te bedenken.

OOK IN SEVILLA BESTAAT ER ZOIETS ALS REGEN

Gisteren valentijn een betere dag om de week liefdevol te beginnen bestaat er volgens de commercie niet. Hier geen amureuze toestanden maar bittere ernst. Er moet hard en veel getraint worden.
We vlogen erin met een roeitraining in dubbel. In de volgboot zaten frans en Wim (van BLOSO) met argus ogen naar ons te kijken. De training verliep rustig zonder veel animo en iedereen kon tevreden uit de boot stappen. In de middag waren we wederom terug te vinden in de powerzaal. Deze maal waren ook onze spaanse collegas aanwezig. Dit zorgde voor net iets teveel decibels niet zot te worden van het lawaai.

Deze morgen was het de bedoeling om rond de klok van 7 een ochtendroei te doen. De gietende regen stak daar (gelukkig) een stokje voor. Zo hadden we nog de kans om een beetje verder te genieten van het veilige, warme gevoel van ons bedje. De ochtendtraining om 10.30u werd niet geannuleerd wegens de regen. Iedereen had zijn beste KaaWee aangetrokken en stond te poppelen om op het water te gaan. Iederen nam zijn skiff te hand en plonsde hem op het water. 75 minuten later rolden we nat door weekt uit onze boot om zo snel mogelijk warm water op zoeken in de vorm van een douche. Het moet gezegd, buiten de regen was het aangenaam om te roein deze morgen.

Over de middag hadden hannes en ik nog een korte meeting met Meiresonne Wim (van BLOSO) en  William de topsportcoordinator. Daarna moesten we ons alweer opmaken voor een lange training van een tweetal uur. Deze keer zaten we samen in de vier. Het gevoel in de vier is niet echt HET van HET maar het is eens een leuke afwisseling.

De weersvoorspellingen geven beter weer voor de komende dagen dus hopelijk moet ik jullie niet meer lastig vallen met regen verhalen. Wij willen jullie zonnetje zijn in de donkere, gure, koude Belgische winterdagen of wij willen de afkoeling zijn in tropisch hete, orkaan achtige Nieuw Zeelandse zomerdagen.
Want ook vanuit het verre Nieuw Zeeland wordt onze blog frequent bezocht.

Google is watching you Tim Mayens.

smakelijk en tot de volgende

AA AAA AUW!!!! MASSEREN IS FIJN (achter af)

Mijn kuiten even laten los masSeren dat zal deugt doen dacht ik een uur geleden. Dik mispakt bleek 40 minuten later toen ik de kamer van Katrien, de kinesiste met de gouden handen, al strompelend verliet. "ge zult u straks veel beter voelen" wist ze me gerust te stellen. Nu ik weer helemaal zen ben kan ik even de afgelopen dagen met jullie doorlopen.

Vrijdag was wederom een goed gevulde dag. Voor het ontbijt wat losvaren, na het ontbijt 2 uur durende roeitraining en in de middag nog een roeitraining van 90 minuten met enkele pittige tempo stukken in verwerkt. Het hoogtepunt van de dag werd bereikt rond de klok van 21 uur. Katrien had een Quiz in elkaar geknutseld om de avondsleur wat op te vrolijken. Iedereen studeerde in zijn vrije uurtjes nog wat bij om goed voorbereid de intellectuele oorlog te kunnen aangaan. Het lot hielp om de teams samen te stellen. Team 1 bestond uit: Frans, Rudy, Bram en Annick. Marit, Evi, Clara en Jo vormden team 2. Ten slotten was er dan team 3 waar ikzelf verzeild was geraakt. Samen met Hannes De Reu en Hannes mijn broer  gingen we vol zelfvertrouwen de strijd aan. Het zelfvertrouwen was niet misplaatst bleek toen de punten bekend gemaakt werden. We wonnen met een ruime marge, mag toch wel even vermeld worden. Blij met de overwinning op zak verlieten we de zaal om van een deugt doende nachtrust te gaan genieten.

Zaterdag/gisteren moesten we de planning lichtjes wijzigen. Er was namelijk een lokale kajak wedstrijd (van 10u tot 12u ofzo) en er mocht in de ochtend niet op het water gegaan worden. We planden dus een iets langere roeisessie om 7u en Hannes en ik deden om 11u nog een gezondheidsloopje. Smiddags spenderden hannes en mezelf wederom in het donkere krachtlokaal terwijl onze zware collegas op het water wat nieuwe dingen uitprobeerden. De dag sloten we dan af met een gezellig diner in de drukke straten van Sevilla.

Deze morgen stond er een iets intensievre training op het programma. Voor we op het water gingen hebben we eerst nog wat klapvee gespeeld voor de marathon lopers. Vandaag was het de marathin van Sevilla en het parcour liep langs ons verblijf.  Op training moesten we  een 1000 meter en een 500 meter doen. Alles liep vrij behoorlijk. Voorlopig zijn er nog geen barsten te bespeuren in het broederlijke dream team.

Wij zitten ondertussen in de helft van onze stage. Dit wil zeggen dat ik jullie nog 2 weken kan bestoken met avonturen vanuit het nu wat grijze, regenachtige Sevilla (geen nood er is nog goed weer op komst) en dat het dan weer avonturen zullen zijn vanop Belgische bodem.

Geniet nog van jullie zondag en bedankt voor de talrijke bezoekjes aan onze blog. 

VLUGGERTJE

De Obreno brothers zijn wat moe vandaag.Zo goed als elke vrije minuut werd gebruikt om horizontaal op bed te liggen en het achterste van onze oogleden te bestuderen.
Binnen een klein half uur vertrekken we richting één of ander restaurantje in de buurt om nog eens te gaan tafelen. Voor sommigen wordt dit ook het laatste avondmaal in Sevilla. Coach Rudy en roeister Clara vertrekken morgenavond terug naar Belgie. Maar er komt ook volk van Belgie naar hier. Waaronder hoog bezoek van Meiresonne Wim, een serieuze mens van BLOSO (onze werkgever), en William Defraigne, topsportcoordinator, een mens die al onze serieuze problemen probeert op te lossen.

Vandaag dus geen uitgebreidt verslag wegens tijdsgebrek. Maar voor de mensen die nog in de oertijd geboren zijn en geen FACEBOOK hebben toch nog even dit filmpje op onze blog droppen.

veel plezier

BOODSCHAP VAN ALGEMEEN NUT

Even snel enkele korte mededelingen.

1. Familie Daenekindt voor jullie hebben ze hier al een aparte postbus geinstalleerd en we kijken wat we kunnen doen voor de uitdaging!!
2. Liesbet (en vriendinnen) daar hoog in de bergen ook jullie post is doorgekomen en liesbet ik kan je met vreugde meedelen dat je nog bij de prijsbeesten bent.
3. Ma, Pa en Bram kaartje is toegekomen.
4. Bram zou je eens willen kijken of de digicorder nog steeds geprogrammeert staat om Dawson Creek op te nemen voor de komende 14 dagen, indien dit niet het geval is zou je het willen instellen aub.
5. Vanaf nu kan ook iedereen reacties plaatsen, blijkbaar waren er voorheen problemen als je geen profiel ofzo had maar dit zou nu van de baan moeten zijn. Hou jullie dus vooral niet in!!! Verwittig ons idien dit nog steeds een probleem zou zijn natuurlijk.
6. Onlangs werd ons foto album wat aangevuld met enkele nieuwe kiekjes. 
7. De zon die blijft hier maar schijnen, bij sommigen begint het kippeborstje al mooi te bruinen.
8. Voor de mensen die naar goose gaan dit weekend: het amusement. Voor diegene die thuis blijven goe trainen

a dios

MET/TEGEN/OVER ELKAAR

Eindelijk RUST.

Na 3,5 dagen trainen waarin we 10 trainingssesies deden (ochtendloopjes/roeien inclusief) en een spetterend verjaardag feestje begon de vermmoeidheid toch wat toe te slaan. De rustmiddag komt van pas. Een stevig middagmaal (pasta met rode saus en voor de verandering had ik twee sardienen op mijn bord laten leggen maar ze zijn enkel van decoratief niet geweest), wat bakken en braden in de zon, eens langslopen bij de kinesiste en misschien nog een beetje platte rust op bed of een boekske lezen.  Meer moet dat niet zijn om optimaal te recuperen. Straks gaan we nog buitenshuis gaan dineren.

Gisteren, de dag na het feestje, was een lange dag. We begonnen in de vroege ochtend met een viertal km losroeien om na het ontbijt een training van 2 uur te verwerken. In de middag stond dan nog een krachttraining op ons te wachten. Het leukste van de krachttrainig, en tevens de belangrijkste oefening volgens sommigen, is het jumpen. Het jumpen is traditioneel de laatste oefening van de training. Het korte video fragmentje hieronder is geeft jullie een idee van hoe wij erbij springen op het einde van zo'n krachttraining.

Het voordeel van een krachttraining is dat er tussen de oefeningen door wat kan gekeuveld worden, naar de plaatselijke flora en fauna kan gekeken worden en wat klagen en zagen met/tegen/over elkaar. Klagen en zagen tegen elkaar  is eigenlijk een van meest tijdrovende bezigheden op stages. Een mens moet al eens zijn frustraties kunnen luchten niet waar? Ik heb geleerd van een zeer wijs man dat kroppen niet gezond is, dus ventileren (niet hyper) is de boodschap om tikkende tijdbommen te ontmantelen. De klaagzangen kunnen gaan over vanalles en nog wat. Het eten, het weer is niet goed, teveel volk op de roeibaan, het trainingsprogramma is te licht (of te zwaar kan ook natuurlijk), de internet verbinding is niet goed, teveel lawaai op de gang of in de aanpalende kamer en natuurlijk niet te vergeten de favoriet van iedereen die voor een baas werkt of heeft gewerkt. U voelt hem al komen ja ja:  de baas/bazen. Zoals het alom gekende spreekwoord zegt: " EEN GOEIE BAAS IS EEN DODE BAAS". 

Met deze wijze woorden rond ik mijn  bericht af en wens ik iedereen nog een prettige tijd toe.
Roddel, klaag en zaag er maar op los het is goed voor u algemeen welzijn. Probeer toch ook af en toe eens iets echt plezants te doen tussendoor.

adieu en tot ziens  
    

PROFICIAT U HEBT GEWONNEN

8 Februari, op zich geen speciale datum. MAAR 8 februari zal de geschiedenis ingaan als een memorable dag vol winnaars. Waarom? vraagt u zich af, ik zal het jullie vertellen.
Ten eerste is het vandaag de verjaardag van Head coach i.a. Frans Claes. Hij is vandaag onze zonnekoning. Enkele creatieve geesten van de groep hadden een kroon gemaakt die enkel voor de grote leiders op deze wereld is weggelegd. HIEP HIEP HOERA VOOR KONING FRANS.

Ten tweede las ik vandaag dat Belgie in de FISA een mooie post bekleedt. Patricia Lambert is benoemd tot voorzitster van de commissie communicatie en media. Proficiat bij deze!

En ten derde zijn een groot deel van jullie vandaag WINNAARS geworden. Ik zag de postbode deze morgen met gekromde rug en een zak vol post binnen strompelen. De reden werd me al snel duidelijk na het ontbijt. Er was massale respons gekomen op onze kaartjes actie.  Er kwamen deze morgen maar liefst 4 nieuwe inzendingen binnen. Wij kunnen dus met plezier nog eens 4 t-shirts weggeven.
En de winnaars zijn: VAN POUCKE JONAS, DE GENDT RUBEN, FAMILIE BURGGRAEVE EN DE DECKER ANNICK. Jullie mogen je dus allemaal verwachten aan een uniek collecters item.
Dit impliceert dan ook dat er nog 2 t-shirt eenzaam en alleen liggen te wachten op een nieuwe eigenaar. Ben jij bereidt om ééntje ervan een nieuwe warme thuis te geven, spring als de wiede weerga in je pen en stuur ons een postkaart. Degene die niet tot de gelukkigen horen die een t-shirt zullen ontvangen zullen op zijn minst een postkaart van ons terug mogen verwachten.

De situatie in Sevilla vandaag was deze morgen aan de nogal dikke mistige kant maar stillaan is de zon er terug aan het doorkomen. We zullen ons babyvelletje dus nog wat kunnen bijkleuren op het water deze middag. Na wederom een niet echt fantastische training in vier deze morgen (volgens de inzittenden althans) stappen we straks opnieuw in de dubbels. Deze week is het vooral werken op de "flow" zoals alleen trainers dat zo mooi kunnen zeggen.

"GENIET VAN HET LEVEN WANT HET DUURT TOCH MAAR EVEN" (Willy Sommers, laat de zon in je hart)

APPELFLAUWTE

Na een ganse dag internet perikelen hoop ik jullie dan nu weer even up te daten. Laten we starten waar we de vorige keer geeindigd waren: zaterdagavond. Ik nam afscheid van jullie net voor het avondmaal. Mijn avondmaal bestond net zoals andere dagen uit pasta met rode tomatensaus, soms durf ik ook wel eens de witte saus te nemen, en een lekker stukje vis. Ik denk dat het zaterdag witte vis was. Zo gaat dit ongeveer iedere avond en ook het middagmaal bestaat hoofdzakelijk uit dezelfde ingredienten. Al zit er dan al af en toe eens een stukje vlees bij. Het enige waar ik nog iedere maaltijd echt over twijfel is over het al dan niet nemen van een ijsblokje in mijn glas.
Zondag hadden we net zoals donderdag een vrije middag op het programma staan. Maar voor we van onze vrijheid konden genieten moesten we eerst een intensieve duurtraining van 75 minuten afwerken. In die 75 minuten moesten we 8 keer 30 seconden versnellen afgewisseld met 30 seconden rustig paddelen.
Ik heb mijn zondagmiddag voornamelijk gevuld met in mijn boek, Een turbulente tijd (van Alan Greenspan),  te lezen. Ook heb ik eventjes de beentjes gestrekt door een klein wandelingtje te doen.

Zondag avond was het de bedoeling om met de groep eens op restaurant te gaan eten. Om de dagelijkse sleur wat te doorbreken en omdat eten op restaurant toch meestal dat tikkeltje meer heeft dan de sterrenkeuken van een sportcentrum. Frans heeft dit in goeie banen proberen lijden.  Jammer genoeg kon/wou niet iedereen deelnemen aan dit uitje. Op het menu stond eerst als wijze van aperitiefje een soepje gevolgd door kleine gefrituurde balletjes (calamares). Dan het voorgerecht was een gaspachio( koude soep voor de keukenrebellen) met ham blokjes. De hoofdschotel bestond uit kleine vlees lapjes (escalopes of zo iets) met frietjes en een mix van pa pa pa pa pa pa paprika (van het alom bekende liedje van dj maurice en boldheadz)  en uitjes. Om het menu in schoonheid te eindigen kregen we nog een mooi stukje patteserie voorgeschoteld.Zo kon de eerste week in schoonheid afgerond worden.

Vandaag begon de dag met een loopje om kwart na zeven gevolgd door een technische roeitraining van 75 minuten. Voor het middag maal ben ik nog snel even binnen gewipt bij de kinesiste om de beentjes wat los te maken. Wat kan dat toch deugt doen. Deze middag stonden we dan alweer met onze spierballen te rollen in de krachtzaal.

 Op de foto hannes en mezelf te bezichten tijdens een opwarming van een krachttraining. Deze foto werd mogelijk gemaakt door: het fototoestel, clara die hem meebracht naar Sevilla, bram die hem mee sleurde naar de powerzaal, katrien die op het knopke duwde en hannes en mezelf voor het poseren.

 Ik wil jullie toch nog een levensles meegeven: HEB JE OOIT LAST VAN EEN APPELFLAUWTE EET EEN PRINCE KOEKJE!!!!!!!    

otje totje 2 veugeltjes in hun drijvend kotje

De kop is eraf. De eerste kaartjes zijn vandaag aangekomen. De winnaar is....................................
FAMILIE DAENEKINDT die met twee inzendingen op zeker heeft gespeeld. Proficiat alvast de T-shirt zal persoonlijk overhandigd worden.
Dit wil zeggen dat er nog 6 t-shirts voor het grijpen liggen. Neem dus zo snel mogelijk een stylo, het meest marginale kaartje die je thuis hebt liggen, schrijf ons huidige adres erop, steel een postzegel van mama en papa(of vraag er eentje, of koop er eentje) en drop het kaartje in de dichst bij zijnde brievenbus. Onze kamer kan er alleen maar fleuriger op worden.

De zon is nog altijd van de partij, de trainingen lopen naar behoren al is het de laatste tijd nogal druk op het water. Een Nederlandse kolonie roeiers is hier neer gestreken alsook een deel van de Tsjechische ploeg.

Ik kan jullie ondertussen ook al plezieren met een beetje video materiaal. Dankzij onze zware collegas kunnen we jullie een stukje video van ons twee uur durende uitje in vier aan bieden.

En nu etenstijd

cioa

Alameda de Hércules

Gisteren stond slechts een halve dag "werken" op het programma. We begonnen de dag met een ochtendloopje van 20 minuten om 7.15u. Daarna ontbijtje nemen en wat rusten voor de tweede serieuze ochtendtraining. Dat rusten vult iedereen op zijn eigen manier in. Wat computeren, liggen, boekske lezen of gewoon zoals Hannes.  

Na de ochtendtraining hadden de vier mannen (Hannes, Hannes, Bram en mezelf)  vrij. We kozen ervoor om wat rustig te gaan slenteren in de straten van Sevilla en een terrasje te doen. Iedereen had zijn beste hemdje aangetrokken, zich voor het eerst dit jaar een korte broek aangedaan en we waren ready to shark.

Vol zelfvertrouwen trokken we richting city centre, vonden een terrasje in de zon, plantten ons neer en genoten van een verfrissende consumptie.

Na de keeltjes gesmeerd te hebben (zo rond de klok van vier) besloten we om de tapas bar die in "het boekske" stond te gaan zoeken. Het plan was om daae dan iets kleins te sneukelen met enkele Belgische roei-chicks die in de middag nog krachttraining moesten doen.

De tapas bar werd gevonden. Maar we zaten met een dubbel probleem. Ten eerste was er de zon die ons niet meer kon verwarmen. Daar stonden we dan met onze korte broek tussen de locals die nog volop in hun wintermode flaneerden. Ten tweede was het time management van de heren en de dames niet echt goed op elkaar afgestemd (wat ook zeer moeilijk is als je beiden een andere schema volgt). De dames stonden in de carrefour inkopen te doen voor de groep (danku bij deze) terwijl wij in een gezellig caféetje onze benen probeerden op te warmen in afwachting van de vrouwen.  Het geduld om te wachten hadden we niet meer en we besloten om de vrouwen tegemoet te lopen. We ontmoeten elkaar op het plein waar we eerder die middag als gezeten hadden. Na het geklaag en gezaag van onzen twege omdat de dames volgens ons te laat waren en van de dames omdat ze er niets aan konden doen besloten we om in alle vriendschap nog ergens iets kleins te eten voor we terug naar het sportcentrum zouden trekken. 

Moe maar voldaan kroop iedereen onder de wol om zich op te laden voor een nieuwe dag vol trainingsvreugde en zonnestralen.

OLA OLA SEVILLA 

WELKOM BIJ ONZE NIEUWE THUIS

Omdat ook wij niet willen stilstaan, want stilstaan is achteruit gaan, verhuizen we van blog-adres. Alles wordt makkelijker voor ons en voor jullie.
Het principe blijft hetzelfde: wij bestoken jullie met verhalen, fotos, weetjes, avonturen, ergernissen, zever, resiverslagen, wedstrijd verslagen, familiale spanningen, en vanalles en nog wat waar jullie al dan niet een boodschap aan hebben.

Vanaf heden wordt dit dus de nieuwe PLACE TO BE om ons O zo interessant leven van dichtbij te volgen. 

Even kort updaten zodat de nieuwe lezers ook mee zijn met de stand van zaken.
Momenteel zitten we met de nationale roeiploeg op stage in OLA OLA SEVILLA. Deze stage duurt tot 27 februari. Om wat interactie te krijgen met de fanbasis hebben we een wedstrijd gelanceerd. De eerste 7 mensen/families/groepen (die niet tot de nationale equipe horen die hier aanwezig is, Meneer Bram Dubois als uw kaartje toch nog arriveert met de post krijgde ook een t-shirt ze) die een  kaartje, postpaket of zichzelf opsturen ontvangen een origineel, hand made, gesigneerd obreno brothers T-shirt. 

Inzendingen kunnen verstuurd worden naar:
Belgium rowing team obreno brothers Residencia de Deportistas La Cartuja, Isla de la Cartuja S/N
41092 SEVILLA - ESPAÑA

Fotos van onze bezighden en links naar websites en blogs van collegas zijn aan de rechterkant terug te vinden.
Ons e-mail adres is nog steeds obrenobrothersfor2012@gmail.com.