Onze laatste zonnige trainingsdagen zijn in gegaan. Na bijna vier weken zo goed als ideale trainingsomstandigheden moeten we zondag terug naar ons thuisland. Vrienden en familie staan waarschijnlijk al te popelen om ons terug in de armen te sluiten. We zouden graag al eens iedereen bedanken voor de ontelbare kaartjes, brieven en dergelijke. Onze dag kon niet meer stuk als we weer zagen dat er post voor ons was. De winnaars van de wedstrijd zullen hun prijs persoonlijk overhandigt krijgen op het gepaste moment.
We maken ons toch wel een beetje zorgen over onze collega Tim Mayens. Deze morgen was te lezen dat er een serieuze aardbeving was in Nieuw Zeeland. Dus Tim geef een teken van leven (als je nog in leven bent).
Voor we naar Sevilla trokken had ik toch wat twijfels hoe we het als broers/team/vrienden zouden overleven. 7/7, 24u/24u bij elkaar zijn, zowel in de boot, aan tafel, op stap, in de slaapkamer dat zou toch vonken moeten geven dacht ik. Nu zijn we drie weken verder en is het nog altijd koek en ei. Geen scheldtirades en geen vliegende projectielen richting elkaars hoofd het kan dus toch dat we gedurende lange tijd overeen komen. Dat is alleen maar positief voor de rest van het seizoen waar we ongetwijfeld nog vele uren met elkaar opgezadeld zullen zitten. Voor diegene onder jullie die er twijfels bij hebben is onderstaande foto het levende bewijs.
OLA OLA SEVILLA
We zien dat jullie goed bezig zijn, op naar Londen!!
BeantwoordenVerwijderenWe volgen jullie verder via jullie blog!
SUCCES verder...
tante Carine, Oom Patrick, Thomas en Lore.
Jeps jeps,
BeantwoordenVerwijderenAlles dik in orde hier in Nieuw Zeeland. Zat op het noordeiland en heb niets van de beving gemerkt. Train nog goed en tot binnen een week of twee he...
Groetjes Tim
OEF wat een opluchting!!!! Wat zouden we toch moeten beginnen zonder het uithangbord van het Belgisch roeien van de laatste 8 jaar!!
BeantwoordenVerwijderenbij leven en welzijn tot ergens in Belgie