Voor er in het water gekloutert mag worden, wordt er eerst op de weegschaal gestaan en worden de huidplooien gemeten. Huidplooien meten gebeurt met behulp van een soort knijper die de dikte van de huid (en vet) meet op welbepaalde plaatsen op het lichaam (biceps, kuiten, kin, neukteugels, quadriceps, triceps,...). De som van de huidplooien (in combinatie met je gewicht en lengte) geeft dan al een relatief goed beeld weer van het vetpercentage die een persoon heeft.
Iets nauwkeuriger is dan natuurlijk het dompelbad.
Men stapt in het bad, neemt plaats op het zitje (die via vanalles en nog wat verbonden is met een weegmachine), je gaat kopje onder en blaast alle lucht uit je longen, hou dit 2 seconden aan, kom terug naar boven en hap naar lucht. De uitleg over hoe je via deze methode het vetpercentage kunt bepalen zal ik jullie niet helemaal uit de doeken (tenzij er gigantisch vraag naar is) maar er wordt gebruik gemaakt van de wet van Archimedes en de lichaamsdensiteit.
De horror film hieronder geeft in beeld en klank weer hoe zo'n onderwaterweging verloopt. Doe je badmuts en zwembril maar aan want het kan spatten.
Na de metingen kregen we nog wat deskundige uitleg van Raf Van Dyck over welke (legale wel te verstaan) pillen en poedertjes we nog door onze strot gaan mogen jagen. Zolang ze een positieve invloed hebben op onze prestaties en trainingsrendement doen we het met alle plezier.
Genoeg informatie voor vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten