EEN GLIMLACH KOST GEEN GELD!!!

Na het solidaire intermezzo van gisteren is het weer de vaste gastheer die jullie toespreekt.
Eerst en vooral BEDANKT TIM (en medeplichtigen). Veel succes en plezier gewenst met het verzamelen, opvolgen, screenen en selecteren van de kandidates.(als er al iemand zo zot zou zijn om deel te nemen natuurlijk) Indien ook jij last hebt van drempelvrees (of sociaal gehandicapt bent zoals sommigen het iets plastischer verwoorden), iemand zoekt om niet alleen te moeten eten, of je mij al lang niet meer gezien hebt en denkt bij jezelf die moet ik nog eens zien, of gewoon als daad van barmhartigheid een eenzame uitnodigt neem dan gerust rechtstreeks contact met mij op.

Nu terug naar de essentie van deze blog. Jullie op de hoogte houden van onze weg naar een al dan niet kwalificatie voor de Olympische spelen. Even kort updaten. We zijn bezig onze laatste trainingen af te werken van een stage in het Italiaanse Varese. Na de rust gisteren middag trapten we vandaag af met een powertraining. Straks staat er nog een rustige roeitraining gepland.
De één loopt hier al wat vrolijker rond dan de andere. De één heeft wat last van dit de andere van dat en nog anderen hebben van niks last. Het wordt dus stillaan tijd om terug naar huis te keren zodat vooral de mentale en bijgevolg ook de fysieke recuperatie iets vlotter kan verlopen. Veel tijd is er niet om op topniveau te geraken want volgende week is het BELGISCH KAMPIOENSCHAP.
Hannes zal deelnemen bij de zware jongens en zo proberen Tim en Hannes D het leven wat minder aangenaam te maken op hun weg naar (of net naast) het podium. Ik zal mijn titel verdedigen in de skiff licht. De afgelopen 3 jaar waren we onverslaanbaar in de dubbel licht maar die zal dit jaar voor een andere club zijn. Hannes en ik zullen deelnemen in wat hopelijk de apotheose van het weekend zal worden: DUBBEL ZWAAR. Met een beetje goede wil van iedereen zullen alle manelijke prof roeiers tegen elkaar uitkomen in de finale op zondag (de laatste wedstrijd van de dag). Hopelijk wordt het voor ons (roeiers) en het publiek een race om duimen en vingers van af te likken. En hopelijk kunnen wij dan als eerste onze vingers in de lucht steken.   

Hier uiteindelijk dan toch de foto die ik twee dagen geleden al met jullie wou delen. Toen de obreno (roei)brothers nog met 3 waren.

cioa