MEI MAAKT MIJN BANKREKENING BLIJ !!!

Niet elke dag bestaat uit glitter en glamour.

Als je op een bureau werkt wordt er verwacht (denk ik ) dat je die bureau toch een beetje ordentelijk houdt. Koffieringen achterlaten op een Düsseldorf en Ringelins sporen achterlaten op je klavier zijn maar twee willekeurige voorbeelden van dingen die je beter niet kunt doen als je de sfeer op het werkeiland aangenaam wil houden.
Wij hebben ook graag een propere werkplek. Vandaag leek het ons het ideale moment om onze "bureau" eens grondig te reiningen. Zoals je kunt zien zit de sfeer op ons eiland voorlopig nog altijd goed.

Moesten alle kinderen (inclusief onszelf) evenveel enthousiasme hebben om hun kamer op te ruimen dan zouden er veel minder zaagende moeders (moeten) rondlopen. Kuisen kan dus echt wel plezant zijn. Al raad ik de jonge lezertjes niet aan om hun kamer met een tuinslang proper te maken.

Morgen ochtend moeten we opnieuw een inspanningstest doen dus houden we ons vandaag redelijk gedeisd.

Ik zit net te bedenken dat ik gisteren wel een klein risicotje heb genomen door broeken te kopen. Risico risico? Ja een risico.

Als lichtgewicht heb je te maken met gewichtsschommelingen. In wedstrijdperiodes (april tot augustus) sta je (logischerwijze) scherper dan in de winterperiode. In mijn geval kon dat vroeger wel al eens oplopen tot een 10 tal kilo. Echt gezond is dat niet daarom probeer ik het de laatste jaren wat binnen de perken te houden. Als je broeken koopt in de winter mag je er van uit gaan dat je die een heel jaar door kunt dragen.  Met behulp van een riem blijft die broek in de zomer wil ergens rond de kontstreek hangen. De ene dag al wat lager dan de andere maar met een afgetrainde kont kan dat geen kwaad als die broek eens wat lager komt.

Als je een broek in de zomer koopt (als je scherp staat) dan bestaat de kans dat hij gekrompen (of ik verdikt ben)  is tegen de winter en dat je er niet meer in past zonder behulp van corrigerend ondergoed.  Gelukkig heb ik een klein beetje speling genomen op de broek die ik gisteren heb aangeschaft.

Verder heb ik geen nieuwtjes te melden.

cioa

MAATJE ?? EUH EUH 32/32 DENK IK

Mijn lichaam zendt nog wat vermoeidheidssignalen uit vandaag.

Onze laatste wedstrijd was op zaterdag toch voelt mijn lichaam nog vermoeid aan. Ik heb ergens een beeldje gestolen die gemaakt werd tijdens onze laatste wedstrijd. De foto is genomen bij het ingaan van de laatste 500 meter. (wij zijn de 3e boot als je van boven begint te tellen).

Onze kinesiste Katrien zei dat stil zitten eigenlijk niet echt heel goed is voor de recuperatie dus ik moest en zou bewegen vandaag. Ik besloot op mijn fiets te springen. Fietsen rond de kerktoren vind ik nogal saai dus ik stelde mezelf een doel. Mijn doel werd het Veneti� van het noorden, de stad van Jan Breydel: Brugge. Als ik dan toch in Brugge was kon ik evengoed wat zuur verdiende centjes laten rollen. Jezelf af en toe eens verwennen moet kunnen. Ik keerde met een rugzak vol kledij terug naar Dudzele.

Als je nieuwe kledij koopt moet er in de kleerkast plaats gevonden worden om die te leggen. De makkelijkste oplossing is om kleren die je niet meer draagt eruit te nemen en de nieuwe erin te leggen. Zoals in vele families met meerdere kinderen kan het al eens gebeuren dat er wat kleren van kind tot kind worden door gesluisd. De één is blij dat hij van zijn "oude" kleren vanaf is en de ander is blij dat hij "eindelijk" weer "nieuwe" dingen kan aandoen. Zo gebeurt dit ook ten huize Obreno. Zo sponsert Bram mij af en toe eens een fancy hemdje of pulltje en vandaag heb ik mijn steentje bij gedragen aan Hannes zijn (biceps accentueerende) collectie t-shirts.

Nu we toch over fancy t-shirts en Hannes bezig zijn brengt dit ons naadloos bij Hannes De Reu. Onze collega uit de zware dubbel heeft vandaag reden tot feesten. Vandaag mag hij 25 kaarsjes uitblazen op zijn verjaardagstaart. Proficiat !!!!!!

Hoe onze trainingsweek eruit ziet weten we nog niet exact. Wat we wel al weten is dat we woensdag terug een inspanningstest in het UZ Gent gaan doen (die test op de ergometer). Hopelijk hebben we wat progressie gemaakt. Als echte groupies willen jullie natuurlijk echt alles weten van ons en dus naar goede gewoonte zullen onze resultaten hier op de blog wel ergens terug te vinden zijn.

Een ander evenement die toch ook even mag vermeld worden is de BTR jeugdtriathlon die Zaterdag door gaat. Wil je eens komen kijken naar hoe 10 tot 14 jarigen het beste van zichzelf geven of heb je niks beters te doen dan uw gazet te lezen of de was te doen kom dan zeker eens langs bij de BTR zaterdag. Om 10u start de loopproef, rond 11u de slalom proef en rond 14u de lijn wedstrijden. Ben je niet geintresseerd in sportende kinders kom dan gewoon een stuk heerlijk zelf gemaakte taart of cake eten. De place to be zaterdag is dus Louis Coiseaukaai 46 te Dudzele ( aan de Herdersbrug waar ook de fietsers welkom zijn).

Wat ons morgen te doen staat weet ik dus nog niet maar ik zal er met alle plezier nog wel een extra recuperatie dag van maken als het echt moet.

cioa

MARCEL RULES!!!

De laatste 40 minuten van de busrit gaan we een beetje nuttig opvullen. Alle Gtentenaars eruit gesjot en ook mijn kleine Brüder is in Gent zijn hart gevolgd. Tim,Frans en ik worden in de BTR gedropt.

Hoogtepunt van de dag was de oppermachtige overwinning van Tim Maeyens in de B-finale. Ik had er eerlijk gezegd geen goeie hoop op.  Zijn gezichtsuitdrukking deze ochtend voor de wedstrijd zag er voor mij althans eerder gelaten uit dan strijdvaardig. Gelukkig was mijn interpretatie van gezichtsuitdrukking vandaag serieus verkeerd en stak Tim jan en alleman in zijn roeipak.  Respect!! Hij is en blijft de sterkhouder van het belgisch roeien. Hopelijk kunnen wij snel (of minder snel) zijn plaats innemen zodat hij kan gaan klussen in zijn huis om gezin-stichtend klaar te maken.

Wat hebben we vandaag nog gedaan. Eu even denken veel gesport. Deze ochtend hebben we geroeid en  we hebben zelfs gevist. Jaja gevist. Niet op karpers, zalmen of goudvissen maar op een Empacher dubbel op de botenwagen van Empacher.  Toen de botenwagen zo goed als vertrekkensklaar was, kwam Marit doodleuk vragen of er twee heren geen zin hadden om een dubbeltje bij Empacher te gaan vissen. Bram en ik stonden te springen net als 8-jarige kinderen die op kerstmis onder familiale druk de bomma een kus moeten gaan geven. Gelukkig zijn Bram en ik goeie vissers. We hadden snel beet alleen was er tijdens het laden van de boten niet echt gerekend op deze extra vette (of nee het was een lichte dubbel) vis. Wat reorganisatie drong zich op. Wouter en Hannes D losten het in een vingerknip op.

Karretje vol laat je rijden. Jean-Pierre kon samen met zijn vrouw richting Belgie vertrekken. Merci Jean-Pierre voor de talloze taxi-ritten tussen het hotel en de roeibaan.

We hebben vandaag natuurlijk ook wat A-finales bekeken. De één al wat spannender dan de andere. In onze categorie hebben de Duitsers gewonnen voor de Fransen en de Denen.  Wie ook nog voor een mooi momentje zorgde was onze goeie vriend Marcel Hacker. In een vorig leven liep hij rond verkleed als MATRIX-acteur nu ziet hij er al min of meer normaal uit. Net voor de start van zijn skiff finale, toen de camera net op hem gericht was begon hij wat aan luchtroeien te doen. In de startblokken was hij al zijn wedstrijd aan het visualiseren. Mooi beeld om te zien jammer  genoeg werd hij “slechts” tweede.

De wielerronde van Belgie was vandaag ook aan zijn laatste dag toe. Ik weet niet wie er gewonnen heeft maar dat doet er ook niet toe. Op de luchthaven liep de helft van het peloton rond. De eerste die ik tegen kwam was Gert Steegmans. Hij stond aan te schuiven aan de smoothie-bar. Goe bezig dacht ik bij mezelf vitamientjes opdoen kan nooit geen kwaad. Toen ik het hoekje om kwam zag ik enkele van zijn collegas. Zij waren ook vitamientjes aan het opdoen. Ze waren vooral geïnteresseerd in de gegiste vitamientjes uit hop en gerst. Ik wandelde verder nam de roltrap naar beneden en rolde op een ander deel van het peloton. Het derde peloton was bezig met wat deegbodems bedekt met groentjes en andere lekkernijen te eten in een gezellige HUT.

We zijn bijna thuis dus kzal het hier bij laten voor vandaag.

Cioa

GELUKKIGE VERJAARDAG WARDJE !

Gered wat er nog te redden viel.

We hebben de C-finale gewonnen. Het was strijden tot op de meet. De Turken waren taaiere klanten dan eerst gedacht. Maar kom we zijn 13^e in de eindstand geworden en al bij al kunnen we niet klagen.

Wat hebben we de afgelopen twee dagen geleerd?

Ten eerste dat Hannes “redelijk vlot zijn gewicht naar beneden krijgt als het moment daar is. Voor mij en vooral voor hemzelf is dit toch wel een grote geruststelling.

Ten tweede dat we kunnen meestrijden voor een plaats in de halve finale. Dit was toch wel de grootste geruststelling. Na maanden trainen wisten we eigenlijk nog altijd niet wat we waard waren tegenover onze directe concurrenten.  Vandaag en vooral gisteren zijn we te weten gekomen dat het redelijk goed zit maar dat we zeker nog moeten verbeteren om de laatste stapjes richting absolute top te zetten.

Hoop doet leven. En aangezien wij nog leven is er nog hoop voor ons.

Als je elke dag een keer of twee, drie, vier langs het Dachau concentratie kamp passeert (voor en na de wedstrijd) ben ik toch dankbaar voor het mooie leventje dat ik nu heb.  Een mindere prestatie in de boot is erg maar het is “slechts” roeien waarmee we bezig zijn. 99,999999% van de wereldbevolking ligt niet echt wakker van wat de Belgen presteren op een roeiwedstrijdje ergens in Duitsland. In onze kleine roeiwereld daarentegen ligt dat wel anders.  Waarmee ik maar wil zeggen dat de wereld niet vergaat en je niet dood gaat van een mindere prestatie. 

Eerst eten dan verder schrijven.

Vier uur later

De lunch was a la carte en heeft ons goed gesmaakt. Snel met zijn allen de bus in om onze landgenoten die hun halve finale ( de lichte dubbel dames en Tim Maeyens) moesten varen te steunen. Jammer genoeg slaagde geen enkele Belgische boot erin om zich bij de 6 beste boten te plaatsen.   

Straks moeten we nog een beetje gaan lopen als wijze van recuperatie. Ook morgen ochtend recupereren we verder. We gaan wat paddelen voor de wedstrijden beginnen. Onze boot ligt momenteel bij Empacher om de op gelopen schade (van in Hazewinkel) op vakkundige wijze te laten herstellen.

Morgen hebben we zo goed al gans de dag vrij. Lekker saai dus. Onze vlucht vertrekt om 17u.

Eindbalans: 3 C-finales en 2 B-finales. Het kan alleen maar beter worden zullen we dan maar denken.

cioa

goed maar het kan nog beter

Opgewarmd en gedoucht. Het was een natte dag in Munchen. De resultaten zijn bevredigend en hoopvol voor de toekomst.

Om door te stoten naar de halve finales moesten we in onze kwartfinale bij de eerste 3 eindigen. De tegenstanders waren Italie (zilver op het WK), Duitsland (Europees kampioen) , Portugal (zilver op het EK) , Slovenie en Azerbedjan.  We kwamen als 4^e over de meet- in een tijd van 6.29.84- na Italie, Duitsland en Portugal.  Het verschil met de derde plaats (Portugal) was slechts 1.7 seconden. Vorig jaar op het EK kwamen we op de Portugezen nog een tiental seconden achter.  De Italianen die onze kwartfinale wonnen waren iets meer dan 5 seconden sneller. Op het EK  kwamen we nog dubbel zoveel achter. We hebben dus een goede race gevaren.

Als we dan nu eens zot doen en tijden gaan vergelijken met de andere kwartfinales. Als je  onze tijd vergelijkt met de andere 3 kwartfinales was ze goed genoeg om in elke andere kwartfinale bij de top 3 te zitten en dus door te stoten naar de halve finale. Helaas pindakaas we lagen niet in een andere kwartfinale. Tijden vergelijken is altijd een beetje tricky maar als het in ons eigen voordeel is doe ik er graag aan mee.  We zijn goe bezig ook al zeggen ze van nie !!!! (zouden de Planckaerts zeggen/zingen).

Eerlijk is eerlijk. Het avontuur kon deze ochtend al minder hoopgevend geweest zijn. Als we de pech hadden gehad om onze time trial te moeten roeien in een andere reeks ( er waren 2 reeksen waarin we ons niet zouden geplaatst hebben voor de kwartfinales) waren we deze ochtend al geplaatst voor de E of F finale. Met onze vierde stek in onze kwartfinale hebben we ons geplaatst voor de C finale.

Voor de mensen die niet echt vertrouwd zijn met roeien en er niet echt wijs raken uit al die finales.  Hoe eerder de letter in het alfabet voorkomt hoe beter (de omgekeerde telling of die van Marie Jo).  De A finale (de hoogst haalbare finale) is beter dan de B finale enzovoort.

Morgen om 11.42u liggen we dus aan de start om die C finale te winnen.

Voor de mensen die zich afvragen hoe moeilijk Hannes het heeft gehad om deze ochtend op gewicht te raken. Wel gisteren heeft  hij zijn voedselinname beperkt (serieus) en deze ochtend stond hij op en zei de weegschaal: “goeie morgen Hannes, uw gewicht bedraagt 72,5 kg. Ik wens je verder een leuke dag toe”

En nu het dinner gaan verorberen.

cioa

stickertjes plakken

Net terug van onze tweede paddelsessie van de dag. Deze ochtend hebben we een 500 en een 250 meter aan wedstrijdtempo gedaan en deze middag enkele korte versnellingen. Vanaf nu is er geen weg terug.  Het enige wat nu nog te gebeuren staat is rusten, eten en drinken, rusten en rusten.

De teammanagers meeting is in volle gang dus tegen de tijd dat we aan het avondeten zullen beginnen zullen we ook al weten hoe de vork aan het time trial systeem zit.

Hannes is goed bezig om morgen de 72,5 kg te halen en ik ben goed bezig om de 67,5kg te halen. Wat wil een mens nog meer? ( een stukje pizza en een grotere schep pasta zou al een goed begin zijn) Honger is slechts een gevoel net zoals verliefd zijn, verdrietig zijn of de pijn tijdens een roeiwedstrijd. En wat smaakt er zoeter dan een overwinning? Niks toch, je vergeet al de ontbering als je een goed resultaat behaalt. Dat is tenslotte waarvoor we naar hier zijn gekomen.

Voor diegenen die de roeibaan in Munchen nog niet gezien hebben hieronder volgt een fotootje.

Vandaag ben ik ook op jacht geweest achter de foto van de btr stage. Na gevechten met de lifeguards ben ik erin geslaagd om de refter te bereiken. De wall of fame was nog aanwezig. De btr foto was er ook nog. Ik heb eerst het stof afgeblazen en er dan zo goed of zo kwaad als mogelijk een foto van genomen.

Achterste rij van links naar rechts: Stefaan, Hans, Segher, Jeroen, Jo, Stijn, Stephen en Bart

Eerste rij van links naar rechts: Bram, Kris, Dajo, Ik, Sofie, Celine, Tamara en Thomas

Sommige dingen zijn met geen pen te beschrijven (omdat er niks te beschrijven valt) dus gewoon wat fotos zonder meer.

Ik ga douchen en rusten.

cioa     

RODE BIETENSAP IS LEKKER

Mijn pc weigert om zich te verbinden met het locale internetnetwerk. Moeilijk gaat ook, ik typ en Hannes typt het over. Wat een complementair team zijn we toch.

Vandaag was er geen aswolkje aan de lucht. Toch niet aan de lucht die wij nodig hadden om ons naar Munchen te begeven. 

Na onze valiezen gedropt te hebben in het hotel en wat horizontaal gelegen te hebben trokken we richting roeibaan.

Toen we bij de baan arriveerden kwamen alle goeie herinneringen van vroeger weer boven. Een traantje werd net niet weggepinkt. Geen tijd om sentimenteel te doen. Boot opslaan en werken. We hebben 3 baantjes geroeid met wat versnellingen. Het lichaam voelt zich stilaan klaar voor de oorlog.  

Morgen staan er nog twee roeisessies gepland.  Daarmee zullen we het dan moeten doen.  Vrijdag de grote dag. Onze eerste kennismaking met de concurrentie en de eerste kennismaking van de concurrentie met ons. Het time trial systeem is hier en daar onderwerp van discussie. Heeft het eigenlijk wel voordelen, is het eerlijk, zal er niet teveel tijdverlies zijn enzovoort. Ik ben ook wel benieuwd hoe het zal verlopen.

We komen net van tafel. Het avondeten was lekker. Er werd zelfs gedacht aan de lichtgewichten. Er werden kleine aanpassingen gemaakt om het iets “lighter” te doen lijken dan wat de andere kregen. Eerst was er een pasta waar de normale mensen een roomsausje bijkregen. De lighties onder ons kregen ook pasta (weliswaar een kleiner portie) met hier en daar een tomaatje en een stukje aubergine. Helemaal top voor mij. Daarna kwam er voor de lighties een gegrild stukje eendenborst/kalkoen met spinazie en halve gegrilde patat (denk ik) en courgettes waar de olijfolie van af droop. Ik heb ervan genoten en de andere lighties ook want iedereen heeft zijn groentjes opgegeten.

En wat krijgen de kindjes als ze flink hun groentjes opeten? Een dessertje natuurlijk. We kregen een stukje kindvriendelijke tiramisu ( zonder drank en zonder eieren een tip voor de weight watchers onder jullie). Sommige kindjes namen slechts een likje van hun dessert blijkbaar hadden ze met de groentjes en olijfolie hun maag al goed kunnen vullen (of misschien heeft het iets met een weegschaal en vrijdag te maken?)

Veel gebeurt er niet meer deze avond. Wat op bed liggen, even langslopen bij de collegas en vooral ontspannen.

cioa

VRIJBRIEF !!!!

Quelle nouvelle? Ik weet haast niet waar te beginnen vandaag. Met de boysnight van gisteravond, met de aswolk die roet in ons reisschema dreigt te gooien of met (zoals een anonieme roeikenner al wist te melden) de time trials die we zullen moeten roeien in Munchen?

We beginnen met Munchen. De FISA wil een iets nieuws uit testen. Op de olympische spelen zou het kunnen dat er door weersomstandigheden minder kan geroeid worden dan gepland. De FISA wil op alles voorbereid zijn en wil in Munchen het principe van "time trials" uit testen. In plaats van schiftingen/heats zullen er nu time trials geroeid worden. Op basis daarvan kunnen er dan al een paar boten rechtstreeks geplaatst zijn voor de halve finale en zullen de herkansingen gelegd worden (denken we). Niemand weet voorlopig hoe de vork echt aan de steel zit dus gaan we er verder geen woorden aan vuil maken. We gaan gewoon alles geven en we zien wel wat er gebeurt.

Het tweede onderwerp voor vandaag is de ASWOLK. In Ijsland is er weer een vulkaantje die wat stoom heeft afgelaten en daarmee heeft hij wat stof in de lucht geblazen.  Hopelijk kunnen we morgen het vliegtuig nemen richting Munchen. Zoniet zal het met de auto worden vrees ik.

Dan de boysnight. Gisteren besloten we om na het avond eten richting cinema in Mechelen te trekken. We hadden geluk want wat bleek: op maandag kost de film slechts 5 euro. Een batje in deze dure tijden. Ons eerste gedacht was om naar die piraten op hun tropisch eiland te gaan kijken maar net voordat het onze beurt was om te bestellen zagen we dat de piraten film een pakje duurder was dan 5 euro. We zitten op ons geld dus moest er snel een andere keuze gemaakt worden. De druk lag op mijn schouders. De enige film waar ik in de verte iets van gehoord had was "Hall pass". Ik wist dat het met Owen Wilson was (die blonde met zijn scheve neus) en dat het bedoeld was om te lachen  (licht verteerbaar op een maandagavond). Dit werd dan ook de keuze van mijn kameraden (de Hannesen en Bram). Na de processie van Echternach aan de kassa om ons drankje te betalen om ons drankje te betalen zaten we net op tijd in onze stoel.
Anderhalf uur later was de film ten einde en zat ieder van ons met een glimlach op het gezicht. Scheve opmerkingen, schone vrouwen, leterlijk kak humor, zeer bruikbare openingszinnen om vrouwen te versieren,  nog veel meer licht sexistsche opmerkingen alles wat we nodig hadden voor een avondje ontspanning. Op enkele kleine (of was het een groot zwart) details na was het alles wat ik wilde zien.

Tussendoor hebben we uiteraard ook nog getraind. Deze ochtend zaten we al om 6.30u aan de ontbijttafel. Om 7.30u zaten we tegen de wind in te beuken op het water. Rond 9u zaten we weer aan de ontbijttafel (voor een kleine hap) en om 11u zaten we terug op het water om wat los te varen.

Je zou denken tegen 12u was het ergste van de dag gepasseerd maar het moest nog komen. De botenwagen moest nog vertrekkensklaar gemaakt worden.
MAN MAN MAN wat zijn wij een bende sukkels zeg. Doen we het zo? nee nee het moet zo! a nee toch niet! dat wringt! die vleugel ligt normaal zo!  ale alles los en opnieuw beginnen!
Wat een geklungel. Gelukkig moet je niet handig zijn om een universitair diploma te behalen!!  Maar de boten zijn ondertussen op weg naar Munchen dus we hebben de klus toch kunnen klaren.

Hopelijk verloopt morgen alles zonder al te veel problemen en dan kan ik jullie berichten vanuit de Beierse hoofdstad, het decor van de Oktoberfesten en de geboorte stad van Eva- hoe fout kun je je vent kiezen- Braun.

cioa

OTJE RUIMT ALLES NETJES OP

De final touch van onze voorbereiding op de eerste wereldbeker wordt in Hazewinkel gelegd. Deze ochtend was het dus weer tijd om te pakken en zakken om naar onze bungalow terug te keren.

Verse onderbroeken check, rodebietensap check, computer check, Hannes check.  Alles wat ik nodig heb was mee. Ik plantte mezelf in de passagierszetel van de auto.

 “Moet er nog getankt worden?”, “ nee nee we halen het wel!”

 Vul zelf maar in wie wat zei.

Het plan was om via de autostrade te rijden maar  net als we de straat uit draaiden werd er op de radio gemeld dat er file was van Destelbergen tot Waasmunster.  We stonden niet echt te springen om 60min te staan schuiven dus besloten we wijselijk om via de N49 (expresweg naar Antwerpen) te rijden.

Alles verliep vlot op de expresweg. Enkel het wijzertje van de benzinemeter ging rapper naar links dan gehoopt. We hadden het beiden wel in de gaten (denk ik) maar er werd van niks gebaart. De chauffeur schakelde spontaan over op eco-driving. Maar ook dat kon niet echt baten.  De expresweg is niet bezaaid met tankstations. We waren nog niet eens aan Zelzate en we begonnen al in de rode zone te komen. Nu mijn kennis van auto’s is even groot als showbizz Bart zijn kennis om vrouwen te versieren maar dat het waarschijnlijk zeer nipt zou worden om de eindmeet te halen zonder tanken begon toch stilaan tot ons door te dringen.

Gelukkig nam Hannes een kordate beslissing. We sloegen af op zoek naar een tankstation. Oost-Eeklo was onze oase in de droge woestijn. Dankzij de medewerking van de plaatselijke krantenwinkel kon de nodige brandstof gevonden worden. Gedaan met eco-driving, gewoon lekker vlot rijden. Iets later dan gepland kwamen we aan op onze bestemming. Onze collega’s (Bram en Hannes) hadden wel in de file van Destelbergen gestaan en kwamen enkele minuten na ons het terrein opgereden.  

De krachttraining verliep zonder incidenten. Straks om 16u moeten we nog eens het water op voor een rustige roeitraining.

Onze immer bezorgde opa is gister avond nog eens langsgekomen. Hij had een zeer relevant artikel bij ivm  wat te doen na een topsport carrière. Hopelijk hebben we het niet snel van doen en kunnen we eerst een carrière opbouwen.  De vacature voor brandweerman (=een echte job) dat hij (opa) gedropt bij ons thuis de vorige week vond ik net iets minder relevant.

Nu een poging doen om wat te slapen/rusten om dan straks weer geconcentreerd te kunnen trainen. Ik zeg wel poging want het is hier rond de chalets alle hens aan dek. Haagen snoeien, met tractor rond rijden, alles bijeen blazen drukte en lawaai alom maar het moet ook gebeuren natuurlijk. Al lijkt het er nu op dat de rust aan het wederkeren is. Joepie

cioa

WO IST DIE KIRCHE IN DER NÄHE ???

We beginnen vandaag met de resultaten van Hannes zijn vetmeting.

Ik ga er van uit dat jullie allemaal slim genoeg zijn om de resultaten te interpreteren/analyseren zonder dat ik er verder uitleg over geef.

Gisteren beloofde ik wat vertellementjes over de BTR-stages in Munchen (van enkele jaren geleden).
We vertrokken steevast vroeg in de ochtend. Rond de klok van 6u moest iedereen gepakt en gezakt klaar staan aan de BTR. De stoere gasten ( Jeroen, Jo, Segher, Stephen, Stijn en mezelf) en Celine in de ene bus de andere "kleine" pagadders in de andere bus. Zo zat iedereen bij zijn vriendjes. Iedereen  nam op zijn eigen manier afscheid van zijn mammie en pappie. De ene stapte pas in de bus na kussen en omhelzingen de andere sprong zonder omkijken in de bus. En weg waren we voor een rit van 12 uur richting Munchen.

De draagbare radio draaide de hele rit muziek. als ik mij goed herinner was het een combinatie van Saint Germain, 3 doors Down, Gorki, De Kreuners en Willem Vermandre. Iedereen had natuurlijl ook genoeg te knabbelen mee. Als nog niet doorwinterde topatleten (in die tijd toch) overleefden we de rit niet op wortels, pasta, fruit en water maar zag ons schnabbelpakket er iets zoeter, zouter en vetter uit. In die tijd kon dat nog allemaal.

Onze slaapvertrekken in Munchen lag pal aan de roeibaan. Net zoals de bus verdeling lagen de "stoere" gasten samen op 1 kamer. Wat een zalige tijd hebben wij daar beleefd zeg. Dat kan ook niet anders als je met 5 vrienden zonder ouderlijk toezicht voor een week op één kamer mag slapen.
Er werd natuurlijk ook getraind. Iedere ochtend om 7u moesten we een toertje rond de roeibaan lopen. Rechtstreeks van het lopen naar de ontbijttafel. Samen met Marcel Hacker namen we dan een ontbijtje om kloek te staan voor de roeitraining in de ochtend. In de middag stond er dan roeien, poweren of rust op het programma. Over deze sessie herinner ik me  niet bijster veel meer. Waar ik me wel nog veel van herinner zijn de legendarische voetbal partijtjes die we daar gespeeld/uitgevochten hebben.

De verdeling van de ploegen lag voor de hand: de "stoere gasten" tegen de rest. De rest bestond uit jongere roeiers plus de begeleiders/trainers. Scheidsrechters en fair-play waren uit den boze. Blauwe plekken, bloedneuzen, geirriteerde ogen, schrammen, kneuzingen en traantjes alles was aanwezig behalve voetbal. Onverantwoorde toestanden als ik er nu zo op terug kijk maar we hebben ons wel geamuseerd. Na de trainingen en veldslagen/voetbal partijtjes konden we altijd tercht in onze om terug op krachten te komen.
Winegums, M&M's, pringles, Mentos, Crack a nuts en Napoleons zorgden voor de nodige energie.  Met Mentos en Napoleons organiseerden we te pas en te onpas een "foodfight". Een napoleon of een mentos tegen je knikker krijgen doet geen deugt kan ik je vertellen en moesten de muren kunnen spreken ze zouden hetzelfde zeggen.
Als de kleerkasten zouden kunnen spreken zouden ze zich ongewtijfel het scoutspak/tirolerpak van één van ons herinneren. Eén persoon had zijn scoutsuniform mee omdat hij de week erna (de stage was in de paasvakantie) nog op scoutskamp moest. Wat hebben wij (ik althas) gigantisch veel plezier gehad aan dat pakje. Alleen het woord Tirol horen was al meer dan genoeg voor 3 uur slappe lach. De eigenaar in kwestie kon er niet zo goed mee lachen. Die ene avond werd het hem  teveel en heeft hij zijn matras genoemen en zich in de gang te slapen gelegd. Bij deze wil ik mij daarvoor excuseren (maar het was gewoon te grappig)

Een didactische uitstap behoorde uiteraard ook tot de verplichte nummertjes. We bezochten het olympisch park, zwommen in het zwembad, bezochten het BMW museum en gingen naar Dachau. Dachau is de plaats waar er tijdens de oorlog ook een kamp was. Voorafgaand aan het bezoek werden er natuurlijk heel wat mopjes en dergelijke gemaakt over alles dat met de oorlog en concentratiekampen te maken had. Voor we het busje instapten om er  heen te rijden werden we toch vriendelijk verzocht door Stefaan om onze manieren te gebruiken; Ik denk dat we ons redelijk deftig gedragen hebben. De omgeving nodigde niet echt uit om de lolbroek uit te hangen. Al was ik toch wat teleurgesteld. Dachau was "te proper" terug opgebouwd om voor mij een diepe indruk na te laten.

Jammer genoeg heb ik geen fotos van die bewuste week in Munchen. In de refter in Munchen hangt er een groepsfoto van ons dus als ik daar volgende week de kans toe heb neem ik een kiekje van die foto en kan ik toch nog een fotootje tonen.

Geniet nog van de zondag.

cioa

DE PROPORTIE VAN EEN EI = 2/3 EIWIT EN 1/3 DOOIER

Onder het motto van we gaan e keer zot doen en om twee vliegen in 1 klap te slaan vandaag een blog van op de rollen. Hannes zit ondertussen in de BTR  zijn charmante zelf te zijn als roei-instructeur.

Vandaag was het weer een "hot and spicy" training. Door de watersportdag moesten we vroeger dan normaal trainen (we moesten rond 10u van het water zijn). Om 9.20u moesten we opgewarmd en mentaal klaar zijn voor het race werk dat ons vandaag te wachten stond. Het racewerk bestond vandaag uit 600M, 2 X 500M, 2 X 400M, 2X 300M EN 2 X 250 M en dit alles aan wedstrijdtempo met 1 minuut rust tussen de stukken. Het was lastig kan ik jullie zeggen. Gelukkig konden we op de steun van onze lotgenoten (de zware dubbel) rekenen om ons bij te staan tijdens deze barre tijden.

Even een update over onze staat van paraatheid. Ik zit nog altijd wat met het snot maar mijn gewicht is weer op zijn normale peil aan het komen. Hannes heeft ondertussen ook al de resultaten van zijn vetmeting gekregen. Als ik ze te pakken krijg, kan ik ze met jullie delen. Moraal van de vetmeting is dat hij ongeveer een drietal kilo spieren zou kwijt zijn (al zit er op die metingen waarschijnlijk ook wel ergens een foutmarge) in vergelijking met de vorige meting.

Morgen kunnen we de zondag weer gebruiken waarvoor onz lieve heer ze heeft geschapen: RUSTEN, RUSTEN en RUSTEN.

De roeibaan in Munchen wordt dus het decor van ons wereldbeker debut. Allebei hebben we in het verleden al kennis gemaakt met die roeibaan. Hannes heeft er als junior reeds enkele wedstrijden tot een goed einde gebracht en hopelijk zal dit ook nu het geval zijn. Ik was als junior absoluut niet goed genoeg om daaraan te mogen deelnemen. Mijn bezoekjes aan Munchen dateren al van veel vroeger. Rond mijn 16 jaar zijn we met de BTR op roeistage geweest naar Munchen. Wat ik me daar nog allemaal van herinner zal ik voor morgen houden.

Dan nog even een kleien rechtzetting onze nicht die gisteren jarig was heet An-Sofie en niet An-Sophie!

tot morgen

cioa

KUNST EN VLIEGWERK

De lunch is naar binnen gewerkt. Het was pasta maritime-mini. Dit is pasta die hier en daar wat opgefleurd wordt door een ini mini stukje zalm of door een scampietje. Niet echt mijn favoriete pasta. Het is natuurlijk altijd beter dan gebakken schoenzolen.

Gisteren middag hebben we nog een training van 90 minuten afgewerkt met 5 keer 2000m aan tempo 22. Deze ochtend was het dan weer tijd om te poweren. Zonder radio MNM is het toch een stuk eenzamer. Deze middag staat er nog een rustige duurtraining op het programma.

Ondertussen ben ik al begonnen met het schilderen van mijn riemen. Samen met doe het zelver- Tim Maeyens heb ik gisteren het geel geschilderd. Als kleine garnaal in het internationale roeiveld heb ik natuurlijk mijn ogen uitgekeken hoe Tim dit klusje zou aanpakken. Apen apen apen na dus ik volgde zijn voorbeeld.

Stap 1:  Neem je riemen, wat schuurpapier/spons, wandel naar het vlot, maak de riemen vochtig en schuur ze mat

Stap2: wandel terug, neem WC papier, doe er aceton op en wrijf je riemen ermee in

Stap 3: bepaal de breedte van de 3 stroken en markeer ze met een bescheiden potloodlijntje, voor elke kleurstrook zwart, geel en rood neemt Tim 14 cm breedte, neem plakband en plak het te beschilderen gedeelte af.

Stap 4: Neem papier en plak dit over de andere stroken (de stroken die je niet wenst te schilderen in geel) zo kan er geen kruisbestuiving van verschillende kleuren ontstaan

Stap 5: Plak de steel af

Stap 6: schud de spuitbussen voor gebruik

Stap 7: doe een mondmaskertje aan en je horloge af

Stap 8: ga naar buiten, bepaal de windrichting en stel je zo op dat de wind in je rug blaast

Stap 9: spuit het gewenste opervlak geel, probeer zuinig om te springen met de verf

Stap 10: leg je eerste riem binnen te drogen en spuit je tweede riem hang deze ook binnen

Stap 11: wacht EXACT 10 minuten om een tweede laag te spuiten (een horloge is van cruciaal belang)

Stap 12: Na EXACT 10 minuten spuit je een tweede laag

Stap 13: leg de riemen binnen te drogen en wacht tot er een vliegje op je schilderwerk komt zitten

Stap 14: begin te vloeken, en stuur paniek signalen uit

Stap 15: probeer het beestje te verwijderen maar in de plaats daarvan duw je het dood

Stap 16: loop nog sneller als Usain Bolt naar je chalet om een pinset te halen om het miniscule beestje van je kunstwerk te verwijderen

Stap 17: leg een derde laag verf

Stap 18: verwijder alle plakkers en papier en hang/leg je riemen op een veilige plaats om te drogen

Stap 19: geniet de volgende dag van je verrichte arbeid

Ik persoonlijk ben gestopt na stap 12!! Vanavond is het tijd om rood en zwart te spuiten.

Met dit riemen schilderen voor roei-Dummies wil ik eindigen. Ik wil in mijn bed gaan rusten. Het is een bizar verschijnsel dat we schijnbaar vermoeider zijn van de trainingen als we op stage zijn dan als we diezelfde trainingen thuis zouden doen. We liggen alvast meer in ons bed dan thuis. Ofwel is dat een vals gevoel van moeheid omdat we meer in ons bed liggen ofwel werken we effectief harder dan dat we thuis zouden trainen. Ik ben er nog niet uit maar het kan toch deugd doen zo een powernap over de middag.

Het is lang geleden maar vandaag kunnen we weer een familie lid een gelukkige verjaardag wensen. Vandaag is onze oudste nicht An-Sophie  jarig. Proficiat!!

cioa

35 BOOTJES IN MUNCHEN

Owla Powla!!! 35 lichte dubbels hebben zich ingeschreven voor de eerste wereldbeker wedstrijd in Munchen. Daarmee is de lichte dubbel het drukst bezette nummer van het tornooi. 

Wat wordt dat een reuze feest zeg. Ik zit nu al te popelen om in onze dubbel te stappen en het beste van ons zelf te geven. Eindelijk kunnen we ons meten met onze rechtstreeks concurrenten.

Sommigen zijn we op het EK al tegen gekomen anderen treffen we voor het eerst. Sommigen hebben ons al geklopt anderen zijn al door ons geklopt. Sommigen hebben al een waslijst aan internationale overwinningen en podiumplaatsen anderen hun erelijst is blanco. Sommigen kennen de obreno brothers anderen nog niet.

Ik denk dat iedereen wel met wat twijfels aan de start zal liggen. Hebben we wel goed en genoeg getraind deze winter? Hoe sterk is de concurrentie?  Ik ben er van overtuigd dat de obreno brothers beter zijn dan vorig jaar. Hoe sterk we ten opzichte van onze internationale lotgenoten zijn zullen we dus rap genoeg ( binnen een week) weten. Ik heb er ongeloofelijk veel zin in.

Ik ga geen debiele voorspellingen doen over welke plaats ik zou willen halen of welke finale. Er kan vanalles gebeuren (al dan niet door het lot) waardoor het uiteindelijke resultaat veel beter of veel slechter is dan vooraf gezegd/gehoopt. Natuurlijk heb ik de ambitie om zo hoog mogelijk te eindigen. We gaan er dan ook zoveel als menselijk mogelijk is aan doen (zoals Elio zou zeggen) om een zo goed mogelijk resultaat te behalen.

Straks vliegt deze duif terug naar Hazewinkel. Om 15u worden we er verwacht. Er staat nog een roeitraining gepland deze middag. Hopelijk is onze dubbel deze nacht er wel in geslaagd om op zijn schragen te blijven liggen.

De komende dagen zullen we ons ook moeten bezig houden met het schilderen van onze riemen. Nu zijn ze nog maagdelijk wit. Hopelijk zijn ze binnen enkele dagen getransformeerd in de belgische tricolore vlag. U kent het woord tricolore misschien  beter als een type voetbal van ADIDAS. Wij kennen ADIDAS dan weer beter als de gulle schenker van kledij.
Over die kledij is het laatste woord nog niet gezegd. Een deel hebben we al, een deel hebben we nog niet en een nog ander deel moet bedrukt worden. Onze topsportcoordinator (William) werkt/belt/mailt zich in het zweet om dit allemaal geregeld te krijgen maar echt soepel loopt het blijkbaar niet. Geen paniek William we hebben heus kledij genoeg om te voorkomen dat we in ons blootje zullen moeten rondlopen in Munchen. Hopelijk worden we niet in ons blootje gezet natuurlijk.

tot morgen

cioa

2

Mijn kontje zit weer in zijn vertrouwde zetel te Dudzele. Deze middag mogen de duifjes even hun kot in Hazewinkel verlaten. Morgen middag om 15u worden we wel terug verwacht.

De dag begon met een kleine shock. Ik stond op de weegschaal en die gaf het getal 65,5 kg weer. Niet echt wat ik verwachtte. Gisteren gaf diezelfde weegschaal nog het getal 67,5 kg aan (wat perfect is voor mij).  Maar 65,5 is echt wel veel te weining. In één dag tijd moet ik ergens 2kg kwijt gespeeld zijn. Vraag me niet hoe ik het gedaan heb want ik weet het niet. Ik heb mijn bed gecontroleerd of er geen  lichaamsdelen waren achter gebleven maar dat leverde niks op.  Het is dus moeder natuur die voor dit rare verschijnsel heeft gezorgd. Vandaag wordt het dus een beetje bij-eten. 

Obreno junior daarentegen heeft deze "luxe" jammer genoeg niet. Voor hem voorlopig geen eetfestijnen. Hij mag deze middag weer in de watertank gaan zwemmen om zijn vetpercentage opnieuw te bepalen. Als de resultaten bekend zijn hoop ik dat hij toestemming geeft om deze ook met jullie te delen. Het babyvet (als hij dat nog had) begint stillaan weg te smelten.

Deze ochtend stond er een pittige sessie op het programma. 4 keer 2 km met tempowissels ( tempo: 20/22/24/22).

Toen we onze boot vastnamen om naar het ponton te dragen had "the eye of the tiger" gezien dat er een put in ons bovendek zat. Coach Frans stond onmiddelijk klaar om er een stijlvolle BLOSO sticker op te kleven. De put was mentaal nog niet verwerkt toen Hannes opmerkte dat zijn dol geplooid was. Dit maakte het misterie compleet. Onze boot lag in de loods op schragen (niet de meest fantastische). De boot had dus duidelijk niet de ganse avond op diezelfde schragen gelegen maar hij moet ergens contact gemaakt hebben met de grond. De schragen zijn inderdaad niet van de beste maar zonder hulp kan die boot onmogelijk vanzelf op de grond vallen. Als er iemand iets weet mag hij/zij het altijd melden. We zullen niet boos zijn want de schade valt al bij al mee maar we zouden wel graag weten wat er gebeurt is. Het accidentje moet gebeurt zijn  tussen gister avond 18u en deze ochtend 9.15u.

Gisteren zat er ook weer wat foto materiaal in onze mailbox. Dankzij het kunst en vliegwerk van Erwin Weyers kunnen wij jullie deze prachtige plaatjes tonen. Deze beelden zijn gemaakt aan de start in Essen.

Ook van de strijd der Belgen vlak voor finish is er een  beeldje.  

Sebiet nog wat losfietsen en dan is de werkdag weer voorbij gevlogen.

cioa

DE FEESTNEUS ZIT WAT VERSTOPT

Voor de lunch nog snel even onze feest blog op het net zwieren. Ik zie dat jullie al zitten te popelen.
We vliegen er dan maar direct in met het beloofde video materiaal.

Ik wil jullie bedanken voor de massale bezoekjes, reacties en wedstrijddeelnames op onze blog. Het geeft een mens moed om iedere dag weer uit zijn bed te komen en iets neer te pennen. De ene dag al wat educatiever dan de andere.

Spreken is zilver en zwijgen is goud. Dus ik laat de beelden en muziek voor zich spreken.

cioa



LASAGNE BROLOGNESE

Iets vroeger dan normaal uit de veren. Iets sneller dan normaal de krant doorbladeren aan de ontbijttafel. Iets grotere sporttas dan normaal die klaar staat. We gaan terug naar Hazewinkel !!!!!!

Ondertussen hebben we al een krachttraining achter de rug, de lunch is ook reeds verorberd (mag je ook naar de rode telefoon bellen als een gelijkaardig product elders beter smaakt? of is het enkel voor de prijs dat hij rinkelt) en we hebben ons al geinstalleerd in onze kamer. We zullen hier tot en met woensdag middag zijn. Dan gaan we  even naar huis (voor de was en de plas) en donderdag middag komen we terug. We blijven dan tot zaterdag middag.

Vandaag is ook de deadline voor ploegen om zich in te schrijven voor de wereldbeker wedstrijd in Munchen (27-29 mei). De eerst volgende dagen komen we dus te weten wie onze concurrenten zullen zijn in de lichte dubbel. Ik ben benieuwd.

Ik heb de indruk dat mijn neus zich stillaan meer en meer vult met snot. Zolang dat het daar bij blijft is het in orde voor mij. De hoofd en keelpijn blijven voorlopig nog achterwegen.

Morgen is het een klein beetje feest want dan wordt (normaal gezien toch) het 100e blogbericht (op blogspot) gedropt. Er zit waarschijnlijk wel een klein (egocentrisch, narcistisch) filmpje aan te komen om dit te vieren. 

Voor de niet roeiers die zaterdag niks te doen hebben, ik heb een tip. Zaterdag is het watersportdag. Ga naar de dichts bijzijnde roeiclub en spring eens in een boot. Wie weet heb je verborgen talenten en word jij de nieuwe Tim Maeyens.

Na deze korte update ga ik tijd maken om wat horizontaal op mijn bedje te gaan liggen. De middag sessie begint om 16.30u. Er staat een rustige duurtraining op het schema.

Er wordt mij net gemeld dat er misschien internet verbinding is in onze chalet. Dat moet uitgetest worden.

Tot morgen en vergeet jullie feestneus niet op te zetten.

cioa  

EMBARDER = UITSCHIETEN

Eerst het frut uit mijn ogen wrijven na mijn middag dutje. Dan plaspauze inlassen en zorgen dat we genoeg water binnen handbereik hebben om de rest van de giro rit te overleven.

In het schema van Coach Veikko is de zondag, zoals eerder al gezegd, rustdag. Het lichaam terug op zijn positieven laten komen en laten opladen voor de komende trainingsweek. Hopelijk kunnen we morgen met een gezonde kern aan onze week Hazewinkel beginnen. Hannes O campeert momenteel in bed met wat hoofdpijn, ik heb een kleine kikkervis in mijn keel die me kietelt en Hannes D moest de afgelopen twee dagen forfait geven voor de roeitrainingen. Oproep aan iedereen met ziekte verschijnselen: BLIJF UIT MIJN/ONZE BUURT!!!!

Ten huize Obreno lag daarnet de hele mannelijke populatie het achterste van zijn oogleden te bestuderen. Zou het een familietrekje zijn?? Wat het ook is ik kan het best apprecieren. Een uurke eventjes weg van de wereld om dan met een frisse moed de dag verder te zetten.

De logistieke voorbereiding op de wereldbeker in Munchen zijn hier ook al volop bezig. Gisteren is Hannes naar de bioplanet gereden om 2 kratten rode bietensap. Ook heeft hij zich al voorzien van de nodige pillerij.

Heb ik jullie al voorgesteld aan onze vijverdieren?
Een vijverdier is de hippere variant van een huisdier. Het heeft echter tal van voordelen (voor beide partijen). Je moet ze niet zelf gaan kopen want ze komen spontaan in je vijver zitten. Ze verwachten niet dat je hen eten geeft. Je verplicht ze niet om op een bepaald uur in je vijver te zitten (je moet dus nooit de hele straat bijeen roepen om je favoriete dier terug in je buurt te krijgen). Als het ergens anders beter is mogen ze gerust op een ander gaan. Geen last van geurtjes, haartjes en drolletjes in je huis. De emotionele band is kleiner dan deze die je opbouwt met huisdieren (familie dramas bij overlijden blijven dus beperkt).

Meneer en Mevrouw Eend. Ik noem ze zo omdat het een mannelijk en vrouwelijke eend zijn. Elke dag komen ze wel een paar keer langs om wat pootje te baden in onze vijver. Ook aan lichaamshygiëne hechten ze veel belang. Meneer en mevrouw eend kunnen urenlang hun eigen vachtje zitten proper pikken en  hun haren zitten wassen. Na een welnesskuurtje laten ze zich dan gewillig in de gazon neerploffen om hun vacht te laten drogen door de zon zijn werk te laten doen.
Een conversatie aangaan met meneer en mevrouw eend is niet vanzelf sprekend. Ik versta hun dialect niet goed en ik denk dat zij hetzelfde denken over mijn gebrabbel. Bestaat er zoiets als een eendenfluisteraar? Zo niet ik denk dat het een gat in de markt is. Misschien een ideetje voor babyfluisteraar Derek Ogilvie, hondenfluisteraar Cesar Milan, paardenfluisteraar Monty Roberts of voor andere mensen met stemmetjes in hun hoofd.

Mijn stemmetje in mijn hoofd zegt nu : STOP!!

cioa

IN DE CHOCO-RIKO

SOS Piet stond vandaag klaar om kleine Kimberly haar problemen met haar pralines op te lossen. SOS sex is het boek van Goedele Liekens die voor alle kleine en grote bedproblemen een oplossing heeft. SOS kinderdropen zorgt voor de kindjes zonder mama en papa. SOS Eric staat paraat als je toilet de kleine en grote boodschap weigert af te voeren. Kortom voor elk probleem is er wel een SOS hulp die klaar staat. SOS Olympische Spelen bestaat niet dus zullen we het zelf moeten oplossen.

Iedere training is een stap in het recept om ons ultieme doel te bereiken. Deze ochtend mocht er wat chili peper (1000m, 750m, 500m en 250m aan wedstrijd tempo= 35/36) toegevoegd worden. De spieren stonden  lichtjes in brand . Blussen met melkzuur was het gevolg.

Net zoals elke (hobby)kok die meer voldoening haalt uit het klaarmaken van een perfecte gelukte sabayon en een heerlijke moelleux dan het maken van puree met poeder, halen wij (ik allesinds) meer voldoening uit zulke intensieve trainingen dan uit rustige recuperatie/duur trainingen. Na trainingen aan deze voel ik me voldaan en heb ik de douche achteraf dubbel en dik verdiend.

Vooral in de winter kan het vooruitzicht op een warme douche er voor zorgen dat ik het laatste kwartier een tandje bij steek. Meestal is het gewoon omdat ik koud begin te krijgen dat ik een tandje bij steek. De afgelopen winter hebben we toch wel enkele weken serieus koude/natte weken gehad. De "goesting" om dan in mijn skiff een training van 2uur af te werken was niet altijd aanwezig moet ik eerlijk bekennen. Gelukkig waren mijn vrienden van DEPRET - die onze nieuwe trap en vloten aan het leggen waren- dagelijks klaar met wat geinige opmerkingen en een vriendelijke warme goeiendag.

Als die mannen een ganse dag in de vrieskou/nattigheid moeten staan dan heb ik geen klagen als ik "maar" 2 uurkes in die kou moe zitten varen.

Ondertussen is mijne kameraad van zijn stalen ros gekomen en kan ik zijn plaatsje gaan inpalmen om de spieren wat los te werken.

Wat vandaag ook nog zeker en vast het vermelden waard is, is dat onze kinesiste Katrien V. vanaf vandaag niet meer als Juffrouw maar als Mevrouw moet worden aangesproken.

 Katrien stapt vandaag in het huwelijksbootje. Nu alle kopzorgen ivm de organisatie weg zullen zijn, zal ze haar frustaties nu niet meer moeten botvieren op ons bi, tri en quadriceps. PROFICIAT katrien!! Geniet ervan.

Na enkele telefoontjes met Mister B. Logspot staat het blogbericht van donderdag toch terug weer op zijn plaats. Als je wil weten waarom broer Bram hier soms wat treurig rondloopt als hij na een dag zware arbeid thuiskomt met reuze honger lees dan "dichten zonder je gat op te lichten".

cioa

MISERIE MISERIE MISERIE

De blogspot server ligt al een ganse middag plat. Dan maar beginnen typen in word ter afwachting van beterschap.

We beginnen vandaag met de training van gisteren middag. Ik mocht samen met Tim trainen. We moesten 4 keer 8 minuten doen. Ik had mij deze keer in de kant gelegd waar de wind het minst aanwezig was en het werd mij plots ook duidelijk waarom we Tim tijdens de ochtend training niet echt vlotjes bij haalden.  Deze keer was het Tim zijn beurt om vast te stellen dat het toch wat meer harken was in het midden van het kanaal dan in de kant. Ik heb van zijn noeste arbeid genoten.

Deze morgen waren we om 9 uur weer paraat voor de powertraining.  Frans had een nieuwe rekker gemaakt die we rond onze boot moesten binden voor de krachthalen op het water. Het verschil met ons vorig “rekkertje” was voelbaar.  De krachttraining verliep voor de rest volgens het normale stramien.

Daarnet hebben we terug een stukje gevaren in dubbel. Onze zware collega Hannes D heeft blijkbaar wat ziekte kiemen in zijn lichaam rond zwerven en had zich ziek gemeld. Bram had voor een waardige vervanger gezorgd. Meneer Bjorn Hendrickx had de plaats vooraan ingenomen. Toch niet de eerste de beste als je een olympisch verleden hebt. Volgens mij zat het wel snor in die dubbel( ook hen hebben, net als tim, we niet veel zien roeien).

Ondertussen heeft de vakjury de winnaar van “win een etentje met Thijs” bekend gemaakt. Ze waren het meest onder de indruk van de kandidatuur van Lucie. Lucie alles komt in orde we regelen dat wel. Lucie wist de jury in vervoering te brengen met het volgende gedicht.

OBRENOBROTHES

Thijs en Hannes of is het Hannes en Thijs?

Thijs is de oudste en dus wijs

Hannes de jongste en dus man met autorijbewijs

Maar eigenlijk zijn ze met drie

En naar ik heb horen zeggen is Bram het moppengenie

Maar Hannes en Thijs

Gaan samen op reis

Hun grootste natte droom

Olympische Spelen Londen 2012 zonder schroom

.

Hannes vanvoren gelukkig voor hem heeft hij geen flaporen.

Thijs op de boeg voor het goede gewicht van de ploeg.

Thijs met al zijn macht

Hannes met al zijn kracht

Maar opgelet mensen vergis u niet

Dat is hier een product van Bart en Brigiet

Mooi en lief van buiten maar van binnen één al power en dynamiet

Laat ze allemaal maar loeien en bemoeien

Jullie gaan dat nog zien, ze gaan nog veel groeien en open bloeien

En dan gaan ze pure sang obreno-roeien

Moest je het nog niet weten

Ze gaan daar roeien als 2 super kometen

In elk geval Hannes en Thijs

 Ik reken op jullie voor die  grote Londen-reis!

Morgen staat er voor ons een pittige training gepland. Het is weer tijd om wat af te zien aan wedstrijd tempo (1000,750,500 EN 250 meter). Terwijl wij daarmee bezig zijn zullen de jongsten van de BTR aan hun triatlon seizoen beginnen.  Ik wens hen alvast veel succes toe en vooral veel plezier.  

Als er getwijfeld word over de mate van solidariteit in de clubs dan ik ik je alvast meedelen dat er van solidariteit in de BTR geen gebrek is. In hoeveel clubs offeren jong/oud en ouder zich op om op PAASMAANDAG (de dag na het BK en iedereen gewoonlijk blij is om even op zijn gemak te zijn) mee te helpen met een klusjesdag. En het waren niet de meest plezante jobkes ze.

                                              (foto Caroline Picard)

                                               

Al wie al ooit naar een jeugdcup of WK is geweest herkend dit plaatje waarschijnlijk wel. Als er 1 iets is waar je toch liever vanonder zou muizen is het “RIEMEN SCHUREN”.

Bij leven en welzijn tot morgen.

Cioa

EN IK ZIE NET DAT BLOGSPOT MIJN ODE AAN MAMAS KEUKEN (de blog van gisteren) NIET HEEFT TERUG GEZET!! VERDORIE!!

DICHTEN ZONDER JE GAT OP TE LICHTEN

We steken vandaag van wal met een gedicht.
Het werd ingezonden bij onze zware collegas in de hoop om een etentje met de nestor van de obreno brothers te winnen. Het is een meesterstukje al zeg ik het zelf. Op de officiele bekendmaking van wie nu gewonnen heeft is het voor mij ook nog afwachten!!

OBRENOBROTHES

Thijs en Hannes of is het Hannes en Thijs?

Thijs is de oudste en dus wijs

Hannes de jongste en dus man met autorijbewijs

Maar eigenlijk zijn ze met drie

En naar ik heb horen zeggen is Bram het moppengenie

Maar Hannes en Thijs

Gaan samen op reis

Hun grootste natte droom

Olympische Spelen Londen 2012 zonder schroom

.

Hannes vanvoren gelukkig voor hem heeft hij geen flaporen.

Thijs op de boeg voor het goede gewicht van de ploeg.

Thijs met al zijn macht

Hannes met al zijn kracht

Maar opgelet mensen vergis u niet

Dat is hier een product van Bart en Brigiet

Mooi en lief van buiten maar van binnen één al power en dynamiet

Laat ze allemaal maar loeien en bemoeien

Jullie gaan dat nog zien, ze gaan nog veel groeien en open bloeien

En dan gaan ze pure sang obreno-roeien

Moest je het nog niet weten

Ze gaan daar roeien als 2 super kometen

In elk geval Hannes en Thijs

 Ik reken op jullie voor die  grote Londen-reis!

Guido Gezelle zou er jaloers op zijn!!

Gezellig was het ook gisteren middag. Samen met Bram en Hannes een stukje geroeid. Deze morgen waren Hannes en ik ook op het water te vinden. Samen met Tim Maeyens werkten we een training af. 3 keer 10 minuten tempo 20/22/24/22/20. Veel hebben we Tim niet gezien. De eerste maal kreeg hij 40 seconden voorsprong, de tweede keer 30 seconden en de derde keer 20 seconden. Bij de eerste en de tweede poging konden we het gat niet dicht fietsen enkel de derde keer konden we tim bij halen en voorbij varen. Lag het aan Tim of aan ons? Geen idee ik had alvast niet het gevoel dat het bij ons speciaal slecht ging.

Deze middag neem ik het dan in mijn skiff op tegen Tim. Hannes mag wat losfietsen.

Gisteren avond zat ik in de keuken op een wortel te knabbelen terwijl de mama het eten aan het klaarmeken was. Wat me plots opviel was hoe ons eten een evolutie heeft doorgemaakt. Vroeger was het voor iedereen gelijk. Patatten met vlees en 1 soort groente (bloemkool, rode kool, boontjes, erwtjes en worteltjes, rauwe wortels, tomatensla, spinazie  of appelmoes). Meer moest dat niet zijn.
Tegenwoordig staat er bij ons ieder maaltijd een variatie aan groenten op tafel waar groenten kok Frank Fol jaloers op zou zijn.  Naast een vers gestoomde broccoli stond er ook nog gegrilde/gebakken courgettes, paprikas en aubergines op tafel.
Dit is nog niet alles. De mama slaagt er ook nog eens in om twee soorten vlees/vis te bakken. Een "gezonde" soort (voor de lichtgewichten) en een minder gezonde soort (voor de echte werkmensen). Zo krijgt iedereen spek voor zijn bek. Het is toch iedere keer een klein mirakel om dit alles klaar te maken en dat het dan nog allemaal warm op tafel staat.  We zeggen het waarschijnlijk te weinig: MERCI!!!! Ik denk dat wij niet te klagen hebben. 

De enige die hier soms wat "klaagt" over het eten is broer Bram. Hij wordt zo af en toe wat gestraft omdat er in de keuken rekening gehouden wordt met de lichtgewichten des huizes. Als hij  na een dag noeste arbeid thuis komt en zin heeft in een goeie stevige worst met appelmoes en puree patattjes dan kan het al eens gebeuren dat hij vis met wortels aantreft. Zijn neus begint spontaan te krullen en zijn tanden worden wat langer. Hij blijft toch nog iedere avond naar huis komen om te eten dus zo slecht kan het hier ook niet zijn.

Hier sluit ik de aflevering "komen eten bij familie obreno" af.

Ik ga wat rusten om straks weer het beste van mezelf te kunnen geven in mijn skiff!

cioa