Iedere training is een stap in het recept om ons ultieme doel te bereiken. Deze ochtend mocht er wat chili peper (1000m, 750m, 500m en 250m aan wedstrijd tempo= 35/36) toegevoegd worden. De spieren stonden lichtjes in brand . Blussen met melkzuur was het gevolg.
Net zoals elke (hobby)kok die meer voldoening haalt uit het klaarmaken van een perfecte gelukte sabayon en een heerlijke moelleux dan het maken van puree met poeder, halen wij (ik allesinds) meer voldoening uit zulke intensieve trainingen dan uit rustige recuperatie/duur trainingen. Na trainingen aan deze voel ik me voldaan en heb ik de douche achteraf dubbel en dik verdiend.
Vooral in de winter kan het vooruitzicht op een warme douche er voor zorgen dat ik het laatste kwartier een tandje bij steek. Meestal is het gewoon omdat ik koud begin te krijgen dat ik een tandje bij steek. De afgelopen winter hebben we toch wel enkele weken serieus koude/natte weken gehad. De "goesting" om dan in mijn skiff een training van 2uur af te werken was niet altijd aanwezig moet ik eerlijk bekennen. Gelukkig waren mijn vrienden van DEPRET - die onze nieuwe trap en vloten aan het leggen waren- dagelijks klaar met wat geinige opmerkingen en een vriendelijke warme goeiendag.
Als die mannen een ganse dag in de vrieskou/nattigheid moeten staan dan heb ik geen klagen als ik "maar" 2 uurkes in die kou moe zitten varen.
Ondertussen is mijne kameraad van zijn stalen ros gekomen en kan ik zijn plaatsje gaan inpalmen om de spieren wat los te werken.
Wat vandaag ook nog zeker en vast het vermelden waard is, is dat onze kinesiste Katrien V. vanaf vandaag niet meer als Juffrouw maar als Mevrouw moet worden aangesproken.
Na enkele telefoontjes met Mister B. Logspot staat het blogbericht van donderdag toch terug weer op zijn plaats. Als je wil weten waarom broer Bram hier soms wat treurig rondloopt als hij na een dag zware arbeid thuiskomt met reuze honger lees dan "dichten zonder je gat op te lichten".
cioa
Schoon blogbericht!
BeantwoordenVerwijderen