De wekker deze morgen klonk als muziek in de oren. Niet echt moeilijk als je gewekt wordt door het lawaai van één of andere cd'tje die in een (stilstaande) auto afgespeeld werd middenin het chaletpark. Als vier vrolijke musketiers haasten we ons naar het ontbijt. De sfeer was uitbundig na de aankondiging (gisteren) dat er witte bonen op het menu stonden. De witte bonen werden door sommigen met smaak naar binnen gewerkt. Ook voor de niet bonen eters was er veel lekkers voorzien. Lekker brood met een ruime keuze aan beleg. Ook de electrische fruitpers hebben we ten volle benut. Met een maag vol vitamientjes, koolhydraten, eiwitten en gezonde vetten konden we dan aan de slag.
Deze morgen stond een training van iets meer dan 60 minuten gepland. Opwarming, enkele sprintjes, 2 keer 10 minuten, uit roeien en naar binnnen. Meer moet dat niet zijn. Daarna hebben we ons materiaal vertrekkensklaar gemaakt en konden we onze voeten weer onder tafel schuiven voor een vegetarische spaghetti. Inpakken en wegwezen. Deze middag moeten we nog een uurke losfietsen. Traditie getrouw zal dit op de rollen gebeuren.
Ondertussen gaat het pillen slikken en rode bietensap spoelen en slikken onverminderd door. Ik heb geen negatieve nevenwerkingen ondevonden toen ik de pillen voor de eerste maal heb geprobeerd (de week voor het Belgisch kampioenschap) dus vanaf gaat iedere wedstrijd gepaard met pillen slikken. Ik wil achteraf kunnen zeggen dat ik er alles aan gedaan heb om zo goed mogelijk te zijn op een bepaalde wedstrijd. Ik zou het zonde vinden van tijd, geld en energie om niet al het mogelijke te doen. Als het dan om één of andere reden niet loopt zoals je zelf wil/ verwacht moet je jezelf ten minste niet de vraag stellen: Wat als ik toch...?
De verschillen tussen de ploegen in de lichte dubbel zullen waarschijnlijk zeer klein zijn en dan helpen alle kleine beetjes. En geef toe 6% verbetering in prestatie door rode bietensap te drinken zijn al geen kleine beetjes meer.
Dit weekend is gaan we dus wedstrijd varen in Essen. Het zal de derde keer zijn dat ik daar mijn duivels zal ontbinden. Als ik aan Essen denk komen er allerlei hilarische, schamtelijke en mooi herinneringen naar boven. Zo moest ik vier jaar geleden deelnemen in skiff bij de -23 ook Tiago C. D.S. zat in de skiff. Tijdens de heats hadden we ons niet kunnen plaatsen voor de A-finale. Gelukkig hadden de coaches "gezien" dat er ook B-finale was. Tiago en ik bereiden ons dus voor op de B-finale en op het tijdstip dat ons door de coaches was meegedeeld lagen we aan de start. Alleen jammer dat enkel de belgische coaches weet hadden van die zo gezegde B-finale. Tiago en ik mochten dus met het schaamrood op de wangen terug naar binnen varen want er was helemaal geen b-finale.
In datzelfde weekend 4 jaar geleden moest ik ook nog eens in 4 koppel roeien met Karel, Ruben en Arne. We hadden de wind vanachter en vaarden een goede wedstrijd. Op de uitslag was te zien hoe een ploeg dat na ons was aangekomen voor ons op de uitslag stond en een ploeg dat gelijktijdig met ons over de meet was gekomen had onder de 6 minuten geroeid. Foutje van de organisatie. Jammer genoeg was de fotofinish al weg en hebben we nooit officieel bevestiging gekregen dat we onder de magische grens van 6 minuten hadden gevaren.
Zo valt over elke wedstrijd wel één of andere anekdote te vertellen en hopelijk kunnen we over een paar jaar terug kijken op deze editie met een goed gevoel van blijdschap en trots.
Tot morgen
cioa
Thijs, je vergeet onze boulemische uitspatting 2 uur voor die bewuste wedstrijd en het voorafgaand zweetloopje waardoor één niet nader genoemd persoon zo kwaad was.
BeantwoordenVerwijderen