Gisteren beloofde ik wat vertellementjes over de BTR-stages in Munchen (van enkele jaren geleden).
We vertrokken steevast vroeg in de ochtend. Rond de klok van 6u moest iedereen gepakt en gezakt klaar staan aan de BTR. De stoere gasten ( Jeroen, Jo, Segher, Stephen, Stijn en mezelf) en Celine in de ene bus de andere "kleine" pagadders in de andere bus. Zo zat iedereen bij zijn vriendjes. Iedereen nam op zijn eigen manier afscheid van zijn mammie en pappie. De ene stapte pas in de bus na kussen en omhelzingen de andere sprong zonder omkijken in de bus. En weg waren we voor een rit van 12 uur richting Munchen.
De draagbare radio draaide de hele rit muziek. als ik mij goed herinner was het een combinatie van Saint Germain, 3 doors Down, Gorki, De Kreuners en Willem Vermandre. Iedereen had natuurlijl ook genoeg te knabbelen mee. Als nog niet doorwinterde topatleten (in die tijd toch) overleefden we de rit niet op wortels, pasta, fruit en water maar zag ons schnabbelpakket er iets zoeter, zouter en vetter uit. In die tijd kon dat nog allemaal.
Onze slaapvertrekken in Munchen lag pal aan de roeibaan. Net zoals de bus verdeling lagen de "stoere" gasten samen op 1 kamer. Wat een zalige tijd hebben wij daar beleefd zeg. Dat kan ook niet anders als je met 5 vrienden zonder ouderlijk toezicht voor een week op één kamer mag slapen.
Er werd natuurlijk ook getraind. Iedere ochtend om 7u moesten we een toertje rond de roeibaan lopen. Rechtstreeks van het lopen naar de ontbijttafel. Samen met Marcel Hacker namen we dan een ontbijtje om kloek te staan voor de roeitraining in de ochtend. In de middag stond er dan roeien, poweren of rust op het programma. Over deze sessie herinner ik me niet bijster veel meer. Waar ik me wel nog veel van herinner zijn de legendarische voetbal partijtjes die we daar gespeeld/uitgevochten hebben.
De verdeling van de ploegen lag voor de hand: de "stoere gasten" tegen de rest. De rest bestond uit jongere roeiers plus de begeleiders/trainers. Scheidsrechters en fair-play waren uit den boze. Blauwe plekken, bloedneuzen, geirriteerde ogen, schrammen, kneuzingen en traantjes alles was aanwezig behalve voetbal. Onverantwoorde toestanden als ik er nu zo op terug kijk maar we hebben ons wel geamuseerd. Na de trainingen en veldslagen/voetbal partijtjes konden we altijd tercht in onze om terug op krachten te komen.
Winegums, M&M's, pringles, Mentos, Crack a nuts en Napoleons zorgden voor de nodige energie. Met Mentos en Napoleons organiseerden we te pas en te onpas een "foodfight". Een napoleon of een mentos tegen je knikker krijgen doet geen deugt kan ik je vertellen en moesten de muren kunnen spreken ze zouden hetzelfde zeggen.
Als de kleerkasten zouden kunnen spreken zouden ze zich ongewtijfel het scoutspak/tirolerpak van één van ons herinneren. Eén persoon had zijn scoutsuniform mee omdat hij de week erna (de stage was in de paasvakantie) nog op scoutskamp moest. Wat hebben wij (ik althas) gigantisch veel plezier gehad aan dat pakje. Alleen het woord Tirol horen was al meer dan genoeg voor 3 uur slappe lach. De eigenaar in kwestie kon er niet zo goed mee lachen. Die ene avond werd het hem teveel en heeft hij zijn matras genoemen en zich in de gang te slapen gelegd. Bij deze wil ik mij daarvoor excuseren (maar het was gewoon te grappig)
Een didactische uitstap behoorde uiteraard ook tot de verplichte nummertjes. We bezochten het olympisch park, zwommen in het zwembad, bezochten het BMW museum en gingen naar Dachau. Dachau is de plaats waar er tijdens de oorlog ook een kamp was. Voorafgaand aan het bezoek werden er natuurlijk heel wat mopjes en dergelijke gemaakt over alles dat met de oorlog en concentratiekampen te maken had. Voor we het busje instapten om er heen te rijden werden we toch vriendelijk verzocht door Stefaan om onze manieren te gebruiken; Ik denk dat we ons redelijk deftig gedragen hebben. De omgeving nodigde niet echt uit om de lolbroek uit te hangen. Al was ik toch wat teleurgesteld. Dachau was "te proper" terug opgebouwd om voor mij een diepe indruk na te laten.
Jammer genoeg heb ik geen fotos van die bewuste week in Munchen. In de refter in Munchen hangt er een groepsfoto van ons dus als ik daar volgende week de kans toe heb neem ik een kiekje van die foto en kan ik toch nog een fotootje tonen.
Geniet nog van de zondag.
cioa
dat waren nog eens tijden!
BeantwoordenVerwijderen