EY JOENEUH !!

Eerst en vooral jullie de resultaten van de Belgen die in Hamburg hebben geroeid meedelen.
De zware dubbel Hannes en Bram zijn 2e geworden in de B-finale. Hiermee worden ze 8e in de totaal stand. Bij de zware vrouwen werd Annick 4e in de B-finale (10e in de totaal stand).

De volgende wereldbeker wedstrijd wordt in Luzern geroeid (8-10 Juli). Als we tegen dan nog  E-COLI-vrij zijn en  elkaar niet uitgemoord hebben dan zijn wij ook weer van de partij. Normaal gezien is dit jaarlijks ook de drukst bezette wereldbeker van het seizoen. Het meertje waar er geroeid wordt is best gezellig.
Voordelen van de Rotsee (zo heet die plas in Luzern) is dat er aan de start een klein strand aanwezig is. Als je ligt te wachten aan de start kun je dus genieten van de mokkels die aanwezig zijn op de 10 vierkante meter starnd.
Een tweede voordeel van de Rotsee is dat er geen mogelijkheid is voor trainers om te volgen. Je kunt je trainingen dus zonder al teveel gezaag afwerken (tenzij de coach een goeie verkijker heeft om je te bespioneren krijg je ook achteraf niet teveel gezaag als je de opgelegde training iets anders interpreteerd dan de coach in gedachten had).
Nadeel van de Rotsee is dat er aan de start een strandje ligt en je dus de aangespoelde walvissen, rood gebrande bejaarden en Rotkinderen moet bijnemen als je de mokkels bekijkt. Een ander nadeel (niet zozeer van de Rotsee zelf) is dat het water zeer zeer zeer duur is in Zwitserland. Samen met de Vlaamse Roeiliga hopen we op iets mildere temperaturen dan vorig jaar.

De Luzern-editie van 2010 was voor de Belgen niet echt een succes verhaal te noemen. Hopelijk kunnen we dit jaar het één en ander recht zetten.
Vorig jaar startte ik in de skiff licht. Ik had in het verleden toch al enkele malen bewezen dat skiff roeien niet echt mijn sterkste discipline was/is. In Luzern werd dat nog maar eens pijnlijk duidelijk met een 4e of 5e plaats ergens in de D-finale. Gelukkig zal ik dit jaar 72,5kg extra gewicht meehebben in mijn boot en wordt Luzern nu een voorlopig klein hoogtepuntje op onze weg naar 2012.
In Luzern heersen er ook magische krachten (of er lopen kabouters rond). Vorig jaar waren mijn riemen op "miraculeuze" wijze van lengte veranderd. Iedereen heette haas. Gelukkig waren de kabouters dan ook weer zo vriendelijk om ze terug te zetten (want ook daar had niemand iets mee te maken). Dit jaar hoop ik dat de kabouters iemand anders gaan pesten.

Maar aan Luzern moeten we nu eigenlijk nog niet denken. Stap voor stap. De eerst volgende stap is dus morgen weer de trainingen goed afwerken, het rodebietensap tot ons nemen en zo goed als mogelijk presteren in Amsterdam.

En nu gaat mijn aandacht weer naar de koers.

cioa