RUSTIG, RUSTIG JA!!! JA!!!! RECHTERSCHOUDER!! ROEIEN!! TEGENROEIEN!!! SPRINTJEEEEUH!!!! (ocharme die kinders)

Deze ochtend hadden we om 9u afgesproken in de BTR. Om 8.45u ging ik mijn sportzak klaarmaken en kwam Hannes (denk ik) net uit zijn bed gerold. Om 9u stond ik buiten te wachten op Tim. Blijkbaar had hij de achter ingang genomen want toen ik toch maar besloot om al mijn werk tenu aan te doen stond Tim al klaar in zijn pakje. Tim was niet de enige in roeikostuum. Ook Hannes had zich al in zijn pakje gehesen. Een miraculeuze genezing dacht ik. Al een ganse week loopt hij er wat zielig/beteuterd bij en heeft hij  in het kot samen met de PS3 in quarantaine gezeten. De zon is er, er is veel volk dus Hannes mag niet ontbreken moet hij gedacht hebben. Of hij wou gewoon wat rustig varen (dat kan ook).
Zijn tikker zond andere signalen uit. Rustig varen aan hartslag 160-170 is niet zoals het hoort. Na een korte sessie op het water gaf hij zich over en zocht de douche op en nam zijn plaats in het kot/sauna weer in.

Wat valt er dan te vertellen over mijn training? Samen met Tim moest ik 3 maal 10 minuten doen. Om de 2 minuten wisselde het tempo (20/22/24/22/20). Tim die donderdag in Frankfurt de Red Bull race heeft geroeid samen met wat andere vedetten was duidelijk zijn vleugels vergeten mee te nemen.  traditie getrouw kreeg ik wat voorsprong als we aan de 10 minuten begonnen. Deze keer was het 20 seconden. Normaal gezien peuzelt Tim me dan onderweg wel ergens op. De eerste keer kwam hij toch dichter maar van oppeuzelen was geen sprake. De tweede keer blijf hij wat hangen en de derde keer liep ik wat uit.
Het is toch een pak prettiger afzien als je in het snotje krijgt dat je Tim het toch wat lastig kan maken. Tim zal hopelijk snel weer de oude  Tim zijn die jan en alleman aankan.

Tijdens het uitroeien heb ik nog wat genoten van de loopcross (de eerste proef van de triatlon) van de 14 jarigen. Sommigen hadden tijdens het lopen zelfs nog tijd om te zwaaien. Ik heb ook nog een groot deel van de slalomproef bekeken. De ene kon al wat beter tegenroeien dan de andere maar iedereen gaf zich 100% had ik de indruk.

Op de foto is ook een mooi rood moterbootje te zien. Dit is geen bezit van de BTR maar van de KRB.  Gisteren avond had ik de "twijfelachtige eer" om samen met twee stoere mannen (Vincent en Thierry) het bootje te gaan oppikken.  Het bootje lag ons op het KRB vlot op te wachten. Vol zelfvertrouwen stapten we op ons doel af. We grepen hem vast aan de touwtjes en bewogen ons richting remorque. Jammer genoeg is het deel dat het vlot met de oever verbind niet echt breed genoeg om er met een boot in de hand over te wandelen. Met wat gestuntel zijn we toch boven geraakt (gelukkig was er niet al teveel volk buiten, naar de bar boven heb ik niet durven kijken).
God wou toch onze inspanning belonen denk ik, want hij stuurde meteen een prachtig hondje op ons af. Wat een schoon beestje was dat zeg.


Verder staat er vandaag nog wat recuperatief fietsen op mijn planning en nog wat de jeugd gaan aanmoedigen.


cioa