READY 2 GO !!!

Beginnen met belangrijke zaken. Hoe is de stand van zaken op de 2e wereldbeker in Munchen?

Hannes en Bram werden in hun reeks 4e en Annick deed net hetzelfde in haar schifting. Bijgevolg zijn de twee belgische boten verwezen naar de herkansingen om respectievelijk in de A-finale te proberen raken en om in de halve finale trachten een plaatsje te veroveren.
Annick haar herkansing wordt straks om 15.42u geroeid (we houden u op de hoogte van het resultaat van zodra ze over de eindmeet dobbert. Bram en Hannes moeten morgen hun herkansing varen. Wij zitten alvast te duimen zodat ze hun verwachtingen hopelijk kunnen waar maken.

Ondertussen in het E-coli vrije Dudzele waren de manschappen deze ochtend weer om 8u paraat voor een powersessie.  Opwarmen met een rekker rond de boot, beetje krachtoefeningen, beetje trunk, wat uitlopen en klaar waren de Kezen.

Ik had de video camera mee om wat mooie beeldjes te schieten van de verschillende oefeningen die we zoal moeten doen. Veel gegadigden om gefilmd te worden waren er vandaag niet (waarvoor alle respect) ik heb dan maar zo goed en kwaad als kon mijzelf als filmster genomen. Het enige wat nu nog handig zou zijn is het kabeltje om de camera met de computer te verbinden. Oma als je dit leest: één dezer dagen zal ik nog eens langskomen om het kabeltje op te halen. 

Gisteren avond lag ik wat te lezen in het boek van Gella-judo-Vandecaveye. Het hoofdstuk over haar eetstoornis was aan de beurt. Ook zij moest voor iedere wedstrijd zwaar dieten om haar gewicht naar beneden te krijgen. Nadien begon het schrokken dan af en toe gevolgd door terug uit braken. Gelukkig zijn wij nog gespaard gebleven van deze praktijken. Als is het toch een dunne lijn waarop je wandelt.

Door de jaren heen ben ik een wandelende calorie-tabel geworden. Bij elk product die ik in de supermarkt ging kopen controleerde ik de calorien en bestudeerde hoeveel vet en dergelijke erin zat. Op een duur begin je bang te worden om dingen te eten en soms denk ik zelfs dat ik iets te weining calorien at omdat ik bang was om bij te komen. Iedere dag stond ik op de weegschaal en je wil dat cijfer natuurlijk niet omhoog zien gaan. Zelfs als het seizoen gepasseerd was en het mogelijk was om alle brol die tijdens het seizoen verboden terrrein was weer te eten was het soms toch moeilijk om vettigheid te eten. Bij alles wat je in je mond steekt denk je: "o nee 100 gram chips = 500 kcal dat is gelijk aan een half uur op de ergometer en dat moet er sowiso weer afgetraind worden".
De laatste jaren ben ik er toch wat soepeler in geworden. De weegschaal wordt niet meer dagelijks beklommen en ik eet min of meer normaal denk ik. Honger moet ik allesinds niet lijden.

Dankzij het (licht)gewicht roeien is mijn culinaire horizon duizend keer breder geworden. Op mijn eerste stage met de nationale ploeg (ergens in 2005 denk ik) had ik nog nooit van mijn leven rijst gegeten. In Hazewinkel was het dat of honger hebben dus heb ik daar voor  de eerste keer in mijn leven rijst (met ketchup eigenlijk was het ketchup met rijst) naar binnen gewerkt.
Groenten die ik vroeger absoluut nooit van mijn leven in mijn mond zou steken gaan er nu met alle plezier in. Aubergines, courgettes en paprikas geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om die vuiligheid ooit naar binnen te werken. Vandaag de dag zou ik niks liever willen dan een lekker hoopje gegrilde aubergines en courgettes.

Annick start binnen enkele minuten.
Ik ga mijn sportzak klaar maken om straks om 16u nog een uurtje te gaan losvaren en vertel jullie dan wat Annick heeft uitgespookt in Hamburg.
Annick is tweede geworden in haar herkansing en dus morgen de halve finales roeien.

cioa