Een verse lading boeken, de meest recente P magazine en Humo en wat kauwgom. Meer heeft een mens niet nodig om een autorit naar Luzern te overleven.
De gespecialiseerde pers noemt ons al publiekslieveling van het Belgisch roeien hopelijk. Lieveling zijn is natuurlijk wel prettig maar goed presteren is natuurlijk nog iets anders. Dus hopelijk worden we ooit nog eens geliefd omdat we echt echt goed zijn. We kunnen daar in Luzern al mee beginnen als het van mij afhangt.
Morgen om 7u kunt u ons komen uitzwaaien aan de Pizzahut langs de expressweg in Brugge. Als u dat wat vroeg lijkt kunt u misschien zorgen voor een welkomscomite rond 16u aan de Rotsee.
Deze ochtend hebben we voor de laatste keer onze boot op belgische wateren gelegd (toch voor de komende twee weken). Eerst wat korte intensieve stukjes gevolgd door 3 keer 2000 aan een rustige kadans en matige druk. De beste training van de afgelopen 7 dagen (naar mijn gevoel).
Na de training was het weer tijd om de botenwagen "vol" te leggen met boten. Ik heb hem al zwaarder geladen gezien dan vandaag. Slechts 5 bootjes maken de trip naar Luzern.
Dan nog even een rechtzetting. Het eten in Hazewinkel wordt nog steeds met liefde gebracht en opgewarmd door de firma die al het ganse jaar zijn best doet. De overschakeling naar de nieuwe firma gaat pas in September van start. Dit heb ik vandaag opgevangen. We hadden het gisterenavond eigenlijk ook al een beetje door toen we een groentenmix op ons bord kregen die we al eerder hadden gezien.
Ik weet niet of het aan de groentenmix lag maar sommigen hadden gister avond energie teveel en ze begonnen elkaar dan maar een beetje te pitsen en titsen. Had er een blinde aan de deur gestaan hij had zeker en vast gedacht dat hij naar vrouwencatch aan het kijken was. De sfeer tussen de mannen zit dus wel snor. Wat had ja anders verwacht? Als je met vier bent kunt je maar beter zorgen dat je een beetje overeen komt.
En niet alleen de atleten worden in Hazewinkel verwend maar ook de wagens. De autos kregen vandaag een speciale behandeling van Betty en compagnie. Onze blik op de weg was weer helder en onbelemmerd door kwakjes van vogels en vliegen. Anderen zagen dingen die ze liever niet in de ogen kijken. Toch merci in naam van de Sintra.
Nog 30km te gaan in de tourettape van vandaag dus tijd om aandachtig te gaan volgen.
Morgen hopelijk een schrijfsel vanuit Luzern.
cioa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten